نگاه روز
دیپلماسی فقط لبخند نیست!
- نگاه روز
- نمایش از دوشنبه, 25 دی 1391 11:04
- بازدید: 6939
برگرفته از ماهنامه خواندنی شماره 74، دی و بهمن 1391، رویه 15
در روزهای آغازین آذرماه، وزیران امور خارجۀ ایران، ترکیه و جمهوری آذربایجان (ایران شمالی) در شهر ارزروم گردهم آمدند. خبر این گردهمآیی (پیش از برگزاری آن) در روزنامه‌ها پخش شد؛ اما هیچ گزارشی از آن در رسانههای همگانی کشور، به چشم نخورد.
پرسش اینجاست که آیا وزیر امور خارجۀ جمهوری اسلامی با توجه به گامهای کینه‌توزانه و جنگ‌طلبانۀ حکومت ترکیه علیه ایران، هشدارهای لازم را به وزیر امور خارجۀ آن کشور داد یا نه؟
حکومت ترکیه، افزون بر پایگاه نظامی انجیرلیک (انجیرلاخ) واقع در نزدیکی‌های مرزهای ایران که در اختیار حکومت ایالات متحدۀ آمریکا قرار داده است؛ اجازه داده است که سامانه موشکی تهاجمی آمریکا نیز در این کشور مستقر شود و بندر ترابوزان را در اختیار سرفرماندۀ نیروی زمینی ناتو گذاشته است. حضور جنگ‌افزارهای هستهای در پایگاه نظامی «انجیرلیک»، مساله را حساستر میکند.
حکومت ترکیه به عنوان عامل غرب ـ عرب در مسالۀ سوریه، درست در جهت مخالف منافع حیاتی ایران در این کشور قرار گرفته است. مزدوران از جای‌جای اروپا و آسیا وسیلۀ هواپیماهای مسافری ترکیه وارد این کشور می‌شوند و پس از تکمیل آموزش و دریافت پول و جنگ‌افزار روانه سوریه برای کشتار و ویرانی می‌گردند. امروزه حکومت ترکیه با امربری از آمریکا و ناتو و با بهرهمند شدن از دلارهای نفتی بادآوردۀ قطر و عربستان سعودی، بدون پرده‌پوشی، با همۀ وجود در اردوگاه دشمن قرار گرفته است.
حکومت بادکوبه با پشتگرمی به آمریکا و ناتو، تبلیغات گسترده‌ای را در جهت تجزیۀ ایران آغاز کرده است. این حکومت با جعل تاریخ در پی «بلع آذربایجان» برآمده است. در این راه از محل دلارهای نفتی بادآورده، هزینه‌های گزاف متحمل می‌شود و حتا ابا ندارد که کنسولگری خود در تبریز را آشکارا در راستای اهداف تجزیه قرار دهد. هرگاه وزیر امور خارجه پیش از حضور در این نشست، اندکی به خود زحمت داده بود و نگاهی به کتابهای درسی این واحد استعمار ساخته می‌افکند و یا اینکه به برنامه‌های فارسی تلویزیون بادکوبه گوش می‌داد، شاید حرف دیگری برای گفتن به وزیر امور خارجۀ باکو جز تعارف‌های دیپلوماتیک» میداشت. هر دو واحد سیاسی ترکیه و جمهوری آذربایجان (ایران شمالی) دست در دست هم در پی بی‌ثبات کردن ایران، اجرای سیاست «ختنه» در آذربایجانند. «دیپلماسی» این نیست که به نرمی سخن گوییم و همیشه لبخند به لب داشته باشیم. «دیپلماسی» آن است که از منافع ملی و منافع حیاتی این سرزمین با چنگ و دندان دفاع کنیم. سخن نرم و لبخند را باید تنها برای «دوستان»مان به کار گیریم و در برابر دشمنان، لازم است که با اخم و مشتهای گره کرده ظاهر شویم.
