یادمان
ریاست بر میراث تهران با چاشنی وعده
- يادمان
- زیر مجموعه: ديدهبان یادگارهای فرهنگی و طبيعی ایران
- دوشنبه, 24 شهریور 1393 11:04
- آخرین به روز رسانی در دوشنبه, 24 شهریور 1393 11:04
- نمایش از دوشنبه, 24 شهریور 1393 11:04
- بازدید: 5064
نزدیک یک سال است که رییس اداره میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی تهران درباره تغییر شرایط و وضعیت بناهای پایتخت وعده میدهد، وعدههایی که هیچ گزارشی از پیشبرد آنها ارایه نمیشود. اطلاعاتی درباره ثبت، تعیین حریم و مرمت بناهای تاریخی تهران وجود ندارد. گزارشهای منتشر شده بیپاسخ میماند و این امر را تداعی میکند که مبادا وعدههای داده شده تا امروز پوشالی بوده است.
JmksportShops , Chaussures, sacs et vêtements , Livraison Gratuite | nike runners men white hair girls anime characters Retro High OG Patent 'UNC Blue Chill' (W) , BabylinoShops , nike runners men white hair girls anime characters
خبرگزاری میراث فرهنگی – گروه میراث فرهنگی- «رجبعلی خسروآبادی» که سوم آذر سال 92 به ریاست اداره میراث فرهنگی تهران رسید، هنگام آغاز فعالیتهایش چنان پرشور و حرارت بود که نام چهارشنبهها را «صبحانه خبری » گذاشت و هر هفته تعدادی خبرنگار در حوزه گردشگری و میراث فرهنگی به اداره میراث فرهنگی در خیابان ویلا دعوت میکرد تا پاسخگو اتفاقات هر هفته باشد. این چهارشنبهها خیلی زود بساطش برچیده شد و از رونق افتاد. خسروآبادی در این جلسات بارها تکرار کرده بود که مدیری پاسخگو است و به همین دلیل این نشستها را برگزار میکند و این اولین وعدهای بود که دیری نپایید تا به بن بست خورد.
یکی دیگر از وعدههایی که از سوی خسروآبادی مطرح شد، ساماندهی و مرمت «عودلاجان» بود. ساماندهی چند متر از محله قدیمی که زمان مدیریت «محمد حسین فراهانی» قرار بود با همکاری سه ضلع شهرداری، سازمان میراث فرهنگی و کسبه انجام شود. در آخرین بازدید خبرنگاران از عودلاجان خسروآبادی وعده داد که تا بهمن سال 92 این مرمت به اتمام میرسد اما اکنون 6 ماه از بهمن میگذرد و هنوز مرمت و ساماندهی همان بخش وعده داده شده در عودلاجان به آخر نرسیده است.
آغاز کاوش در محوطه باستانی فرودگاه امام خمینی یکی دیگر از وعدههای خسروآبادی بود که تا کنون اجرایی نشده است هر چند که توافقنامههای متعددی با مسئولان فرودگاه بسته شد اما نتیجه عملی از این توافقها به دست نیامد.
هرچند که بحث سرای دلگشا یکی از پیروزیهای حقوقی این اداره به پای خسروآبادی نوشته شد اما به نظر میرسید که در این بخش هم ایجاد حساسیت خبرنگاران و ورود معاون میراث فرهنگی سازمان میراث فرهنگی برای حل ماجرا بیشتر از هر اقدام دیگری نتیجه ساز شد، چرا که خیلی زود سه پرونده دیگر در دیوان عدالت اداری مطرح شد که تا کنون هیچ کدام از این سه پرونده به نتیجه نرسیده یا نتیجه آن اعلام نشده است.
از دیگر وعدههای خسروآبادی که در هفته های تهرانگردی احمد مسجد جامعی معمولا داده میشود، ثبت آثار تاریخی کمتر دیده شده تهران است. او هر بار در این برنامهها میگوید: «جلسات متعددی برای ثبت آثار تاریخی از کارشناسان معتبر و صاحبنام تشکیل شده و قرار است این بناها برای همیشه در زمره آثار تاریخی ایران قرار بگیرند.» با این وجود تا کنون خروجی از این جلسات ارایه نشدهاست.
خانه «آیتالله مهدوی کنی»، خانه «شیخ فضلالله نوری»، خانه «آیت الله بهبهانی»، خانه «سعید نفیسی»، خانه «وثوقالدوله»، پل «تاریخی کن» و .. بسیار بناهای دیگر که قرار بود، در فهرست میراث فرهنگی جای بگیرند اما تا کنون در این زمینه اقدامی نشده یا اینکه اگر اقدامی شده اعلام نشده است.
مروری بر خبرهای منتشر شده از سوی خبرگزاری CHN نشان میدهد که مسئولان این اداره چندان علاقهای به پیگیری اتفاقات رخ داده در تهران ندارند. به عنوان مثال چندی پیش خبری در مورد «نداشتن حریم برج آزادی» منتشر شد. این پرونده تا کنون پیشرفتی نکرده است. مسئله حریم برج آزادی همینطور لاینحل باقی مانده است.
در حال حاضر تنها قنات تهران که از قضا هنوز آب هم دارد از سوی شهرداری دارد تخریب میشود، وقتی این خبر به گوش کارشناسان اداره میراث فرهنگی تهران میرسد، هیچ گونه واکنش یا پیگیری نسبت به این خبر ندارد. شهرداری به کار خود ادامه میدهد و این قنات هم پر شده و از بین میرود بدون اینکه اداره میراث فرهنگی تهران اقدامی برای ممانعت از این تخریب انجام دهد.
معاون میراث فرهنگی تهران میگوید که ما نیرو به اندازه کافی نداریم و برای هر اتفاقی نمیشود کارشناس فرستاد.
سوال اینجاست که نه برای جلوگیری از تخریب قنات مستوفی، نه برای بررسی آتش سوزی خانه اتحادیه، نه برای بررسی شکستن حریم برج آزادی، نه برای ثبت بناهای تاریخی کارشناس فرستاده نمیشود، براستی کارشناسان میراث فرهنگی تهران برای چه موضوعاتی برای بررسی و کارشناسی فرستاده میشوند؟ چه مواردی به نظر مسئولان این استان مهم است؟
هرچند که بارها و بارها خسروآبادی از نبود اعتبارات و نداشتن کارشناسان در این حوزه گفته است اما مسئله اینجاست که این مشکل چگونه و چه زمانی قرار است حل شود و این وعدههای پوشالی تا چه زمانی قرار است هر بار به خبرنگاران و اذهان عمومی داده شود؟