نام‌آوران ایرانی
برای درگذشت استاد حسن کسایی «پایه‌گذار مکتب نی»
- بزرگان
- نمایش از شنبه, 27 خرداد 1391 07:18
- بازدید: 4483
او همیشه از کلمه‌ی «استاد» می‌ترسید. می‌گفت: « همین نام است، که موسیقی را به خطا می‌کشد. حرفتان را با سازتان بیان کنید نه اینکه بخواهید با کلمات عجیب و غریب خودتان را مطرح کنید.»
تسوق ماست اند هاربر السعودية أونلاين مع تخفيضات 25 - charles barkley nike shoes for sale cheap jordan , نمشي - 75% | Men’s shoes
به گزارش خبرنگار بخش موسیقی خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، این‌ها بخشی از سخنان استاد حسن کسایی است که روز گذشته ـ25 خرداد ماه ـ در اصفهان به دلیل کهولت سن از دنیا رفت و ابتدا قرار بود، فردا ـ 27 خرداد ماه ـ تشییع شود اما ساعاتی بعد خبر رسید که این هنرمند نیمه شب گذشته طبق وصیتش، کنار استاد تاج اصفهانی به خاک سپرده شده است.
حسن کسایی در سال 1307 شمسی در خانواده تاجر پیشه‌یی در اصفهان تولد یافت، پدرش حاج سید جواد کسایی که یکی از بازرگانان بزرگ و سرشناس اصفهان بود به موسیقی سنتی ایران عشق می‌ورزید و به همین دلیل، هنرمندان ممتاز کشور در خانه وی رفت و آمد داشتند که کسایی از هنگام طفولیت با آنان مأنوس می‌گردد و به موسیقی علاقمند می‌شود.
این هنرمند از صدایی خوش برخوردار بود که ابتدا نزد استادانی چون، تاج و ادیب به فراگیری آواز می‌پردازد ولی از دوازده سالگی بنا به توصیه و راهنمایی پدر، به فراگرفتن نی نزد استاد مهدی نوایی می‌پردازد و چند ماهی که از محضر استاد برخوردار می‌شود بقیه را براثر استعداد و کوششهای پیگیر خود می‌آموزد تا به مقامی شامخ در نواختن نی می‌رسد.
کسایی، سبک نواختن نی را به شیوه استادانه و سنجیده و دلنشین اعتلاء بخشید که مکمل مکتب اصیل نایب اسداله می‌باشد. او از محضر استاد بزرگ موسیقی ایران، ابوالحسن خان صبا استفاده سرشار برد. استاد حسن کسایی به جز نی، سه تار، سنتور و فلوت نیز می نواخت، ولی ساز تخصصی او همان نی است.
وی یکی از هنرمندانی بود که دائماً با برنامه «گلهای رادیو» و «تکنوازی»، سال‌ها همکاری داشت و نوای نی او، شور و حال مخصوصی به برنامه‌ها می‌داد.
استاد کسایی شاگردان زیادی به جامعة هنری کشور، معرفی کرده و در اوج شکوفایی گوشه‌گیری اختیار کرد و در اواخر عمر در کنج عزلت به سر برد و می‌گفت: «این بود عاقبت ثمر باغبانیم.»
حبیب‌الله نصیری‌فر می‌گوید: « در سفری که مهرماه 1367 به اصفهان داشتم و با استاد کسایی در منزل ایشان صحبت می کردم، نظرش را درباره موسیقی سنتی ایران جویا شدم. ایشان پاسخ دادند: «موسیقی سنتی و اصیل ایران، هنری است بس ارزنده که اگر توسط استاد نواخته شود با تار و پود هر انسان عارف و هنرشناسی بازی می‌کند و آدمی را به جهان ناشناخته می‌برد ولی افسوس که در بسیاری از مواقع همین موسیقی مورد سوء استفاده اشخاص ناباب قرار گرفت.»
ساسان سپنتا ـ موسیقی شناس ـ احراز تُن شفاف و مطلوب در محدوده‌های بَم و زیر نِی را از ویژگی‌های بارز نوازندگی کسائی می‌داند و مطرح می‌کند:« تن صدای نی استاد کسائی در محدوده بم، گرم و دارای هارمونیک‌های مطلوب و غنی است.»
حسین عمومی ـ موسیقیدان و نی نواز ـ کسائی را «پایه گذار مکتب نی» به شمار می‌آورد. مکتبی که نوازندگان بعد از او چه مستقیم و چه غیر مستقیم از آن متاثر شده‌اند.
حسین دهلوی ـ موسیقیدان و آهنگسازـ می‌گوید: «آن چه مولوی درباره « نی» سروده، در نی کسائی به واقعیت پیوسته است.»
زنده‌یاد پرویز یاحقی ـ آهنگساز و ویولن نوازـ ستایش را به آن حد رساند که کسائی را «استاد فرزانه تاریخ موسیقی جهان» نام نهاد.
هوشنگ ابتهاج درباره کسایی سروده است: « شکایت شب هجران که می‌تواند گفت //// حکایت دل ما با نی کسائی کن »
فریدون توللی نیز گفته است: « در نغمه اگر جلوه کند راز خدائی هم ساز عبادی خوش و هم نای کسائی»
