ایران پژوهی
ساخت درونی قدرت‌ملی
- ايران پژوهي
- نمایش از سه شنبه, 01 دی 1394 18:17
برگرفته از ماهنامه خواندنی شماره 89، سال چهاردهم، آذر و دی 1394، ص 34
هوشنگ گنجه‌ای
در روزهای پایانی آبان‌ماه سال جاری (1394)، همایش ساخت درونی قدرت ملی در دانشگاه عالی دفاع ملی، برگزار گردید. دراین همایش تنی چند از مسئولان کشوری و لشگری سخن گفتند؛ اما همگان، در باره‌ی شناخت پایههای راستین توان مندی ملی، به بیراهه رفتند و مفهوم قدرت را با معیارهای «مادی» برابر نهادند. [...] تنها در این میان، رییس فرهنگستان زبان و ادب فارسی به مسایل فرهنگی نهفته در پشت قدرت ملی اشاره‌های اندکی داشت.
قدرت راستین ملی، تنها و تنها بر پایههای «ناسیونالیسم آگاه» استوار است. بدون شناخت پایههای اندیشهی ناسیونالیسم ایرانی ( قوانین حیات و پایداری ملی ) و بدون آشناسازی مردم با این مفاهیم، امکان دستیابی به نیرومندی راستین ملی وجود ندارد. تحقق این امر نیز امکان پذیر نیست، مگر آنکه آشناسازی جمعیت با مبانی آنرا از کودکستان ( مهد کودک ) آغاز کنیم و تا دانشگاه و بعد از آن، پیگیری نماییم.
بدون درک مبانی ناسیونالیسم ایرانی و بدون رسوخ آن در میان توده‌های مردم، امکان دستیابی به «قدرت ملی» وجود ندارد؛ زیرا ساخت درونی آن تنها و تنها متکی بر ناسیونالیسم ایرانی است. به گفته‌ی دیگر، بدون باور راسخ به «ناسیونالیسم ایرانی» ایجاد «قدرت راستین‌ملی» تحقق‌پذیر نیست؛ زیرا بدون همه‌گیر شدن این باور، داشتن اقتصاد نیرومند ملی و ارتش نیرومند ملی که بازتابی از ساخت درونی توانایی ملی است، دست‌یافتنی نمی‌باشد.
اقتصاد نیرومند که تکیه‌گاه مناسب پیگیری و اجرای سیاست مستقل ملی در زمینه‌های گوناگون است، بدون باور راسخ مردم و دولت به مبانی ناسیونالیسم ایرانی که پایه‌ی اصلی «خودباوری» می‌باشد، امکان‌پذیر نیست. چنان که نه در گذشته و نه در حال، کشور نتوانست به اقتصاد نیرومند دست یابند.
عدم دستیابی به «نیرومندی‌ملی» در گذشته و حال، برخاسته از عدم باور به ناسیونالیسم ایرانی و ستیز پنهان و آشکار با ملی‌گرایی راستین و نیز میهن دوستی و وطنخواهی و گسترش افکار قوم‌گرایانه، جداسری و میهن‌ستیزی بوده وهست.
بدون آگاه‌سازی جامعه به مبانی ناسیونالیسم ایرانی یا قوانین حیات و پایداری ملی و آموزش آن از کودکستان ( مهدکودک ) تا دانشگاه و پس از آن و قراردادن مبــانی آن در صــدر برنامه‌های ملی، امکــان دســتیابی به «نیرومندی راستین ملی» یا «قدرت درونی‌ملی» با همایش و سمینار و ستیز آشکار با میهن‌دوستی و وطنخواهی و ترویج قوم‌گرایی و جداسری، امکان پذیر و شدنی نیست.
تنها در پناه باور به «ناسیونالیسم ایرانی» است که می‌توان ریشه‌های فساد، دزدی و خیانت و بیگانه‌پرستی را در کشور خشکاند و دیگر دغدغه‌ی «نفوذ» و «نفوذ فرهنگی» را نداشت.
ناسیونالیسم ایرانی چونان «زره ملی سیاوش» است بر تن یگانیگان مردم این سرزمین، بدون نیاز به دستگاه‌های گسترده‌ی اطلاعات داخلی دوربینهای مخفی، شنود و سخنرانی‌های تکراری در باره‌ی «نفوذ» و تهاجم‌فرهنگی و هشدار و کاربرد واژه زشت «برخورد می‌کنیم».
هرچه با ناسیونالیسم ایرانی بستیزند، هرچه میهن‌پرستی و و طن‌خواهی مذمت شود و با آن به رویایی برخیزند، راه را بر یورش افکار بیگانه، خودباختگی ملی، جدای‌خواهی و حتا خیانت به میهن، گشوده‌تر خواهد شد.
