زیست بوم
می‌خواهم زنده بمانم
- زيست بوم
- نمایش از جمعه, 18 شهریور 1390 12:22
- بازدید: 7198
برگرفته از همشهري آنلاين
آیدا ابوترابی
دریاچه ارومیه این روز‌ها فریاد میکشد. مانند کسی که میخواهد زنده بماند، میخواهد همچنان خانهای امن باشد و زندگی در آن جریان داشته باشد
اما رنجور و بیمار شده است، آن قدر که دیگر حتی نای فریاد زدن هم ندارد. اما آخرین صدا‌هایش را هنوز میتوان شنید؛ صدایی که میگوید: می‌خواهم زنده بمانم.
دریاچه ارومیه یکی از زیستگاههای مهم جانوری در کشورمان است که در گذشته به نامهای مختلفی چون «کبودان» شهرت داشته، اما امروز آن را با نام شهری که در خودش جای داده، یعنی «ارومیه» میشناسند. اولین چیزی که با شنیدن نام این دریاچه به ذهن میرسد سفیدی و نمک است.دریاچه ارومیه شور‌ترین دریاچه ایران است که ویژگیهای آن باعث شده در دنیا نیز شناخته شود. بالا بودن درصد شوری آب این دریاچه باعث شده که تنها گونههای خاصی از آبزیان بتوانند در آن زندگی کنند. در این دریاچه جزیرهها و تالابهایی وجود دارند که در فصلهای مختلف میزبان انواع پرندگان و جانوران میشوند.
اما اتفاق بسیار تلخی که برای این زیستگاه و جاذبههای طبیعی این منطقه افتاده این است که خشک‌سالی به آن هجوم آورده و باعث شده در معرض نابودی قرار بگیرد. ساختن سد و ورود به حریم زندگی حیوانات، بهرهبرداری غیرقانونی آب، کاهش بارندگیها و... از عواملی هستند که باعث شده‌اند این دریاچه در معرض نابودی قرار بگیرد.
حدود ۳۷ درصد تالابهای این دریاچه خشک شده‌اند و پیشبینی میشود بقیه تالابها نیز به زودی خشک شوند. البته مسئولان در حال پیگیری روشهایی هستند تا تخریبها را کاهش دهند، اما خشک‌سالی به اندازهای زیاد است که به نظر بسیاری از کار‌شناسان، نمیتوان با سرعت آن مقابله کرد. خشک شدن این دریاچه علاوه بر این که خطر بروز طوفانهای نمک را به همراه دارد، باعث شده بسیاری از زمینهای اطراف به شورهزار تبدیل شوند.
