برساختن هویتی برای آینده و دست یافتن به برداشتی واقعبینانه از اکنون، تنها در شرایطی ممکن است که به فهم و بازخوانی و نقد گذشته خو گرفته باشیم. تاریخ، خزانهای از دادههاست که زمینهی این کردار را برایمان فراهم میآورد. تلاش ما در بخش تاریخ و فرهنگ آن است که از این خزانه برای دستیابی به این برداشت و آن هویت به درستی استفاده کنیم. تنها در آن هنگام که پیشینهی خویش را به درستی و بیطرفانه شناختیم و نقاط قوّت و ضعف تجربهی تاریخی مشترکمان را نیرومندانه نقد کردیم، این حق و امکان را خواهیم داشت تا اکنون را از نو طراحی کنیم و برای خیز برداشتن در آینده آماده شویم. گویا ایرانیانِ امروز در رویارویی با این خزانهی دیرپا و دادههایی که هزارههاست در آن انباشته شده، پرسشی مشترک را در ذهن داشته باشند، و آن این که: «چگونه میتوان در این روزگار، با تکیه بر آنچه بر ما گذشته است، نیرومندانه و سرافرازانه ایرانی بود؟». این پرسش اگر فارغ از پیشداشتهای خودبزرگبینانه، به دور از هنجارهای حقارتآمیز، با پرهیز از خوارداشتِ خود، و رها از تعصّب و تنگنظری پرسیده شود، دیر یا زود پاسخی در خور خواهد یافت. زیرا تاریخ ما ایرانیان خزانهای چندان غنی و دستمایهای چنان متکثّر و چندسویه است که بیاغراق، بختی زرّین را برای جسورانی فراپیش مینهد، که بازتعریف کردن خویشتن را، و «خویشتن بودنِ بهینه» را آماج کردهاند.
دبیر بخش تاریخ و فرهنگ شروین وکیلی این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید