ایران‌بوم

پنج سال پیش باراک حسین اوباما در مبارزهٔ انتخاباتی دور نخست ریاست جمهوری به رای دهندگان قول داد که در صورت پیروزی، زندان گوانتانامو را خواهد بست؛ اما به قولی که به مردم آمریکا داده بود عمل نکرد.

اوباما نه تنها زندان را نبست و حتا اجازه نداد که انسان‌هایی که سالهاست بدون تفهیم اتهام در زندان هستند برابر دادگاه حضور یابند؛ بلکه بر خشونت‌های زندان‌بانان نیز افزوده شد.
زندانیان گوانتانامو برای جلب نظر افکار همگانی آمریکایی‌ها و جهانیان دست به اعتصاب غذا زدند. با وجودی که بسیاری از آنها در آستانهٔ مرگ قرار گرفتند؛ اما رییس جمهور آمریکا و دستگاه قضایی آمریکا به بی‌توجهی خود به زندانیان افزود. زندان‌بانان حتا اقدام به مصادرهٔ وسایل اندک شخصی آنان نمودند. این عمل با واکنش زندانیان روبرو گردید و کار به تیراندازی از سوی زندان‌بانان کشید. بسیاری از آگاهان این احتمال را از نظر دور نمی‌دارند که در اثر این تیراندازی فرد یا افرادی از زندانیان کشته شده باشند که البته با توجه به سانسور خبری سخت بر آنچه در این زندان هولناک می‌گذرد، ممکن است سالها افکار همگانی آمریکا از آنچه به واقع در اثر تیرانداری در این زندان گذشته است بی‌خبر بمانند.

با این اعمال و خشونت پلیس آمریکا در برخورد با مردم این کشور، جنایات‌های سازمان یافتهٔ پلیس علیه سیاهپوستان، سرکوب حق‌خواهی سرخپوستان و تبعیض علیه اسپانیایی زبانان (هسیپانیک‌ها) این کشور و موارد آشکار بسیار از نقض حقوق بشر و تبعیض‌نژادی و جنسی، اوباما جایزهٔ صلح نوبل دریافت می‌کند.

این در حالی است که حکومت آمریکا و رییس جمهور این کشور ده انگشت خود را به عنوان نقض حقوق بشر و تبعیض‌نژادی و جنسی، به سوی کشورهای دیگر نشانه گرفته است.