ایران‌بوم

نفرین وننگ بر جنگ افروزان... هر که و هر دولتی که می‌خواهد باشد ...جنگ فقط مرگ، ویرانی، فقر و فحشا برای مردمان عادی به بار می‌آورد. امروز کسی از میلیونها قربانی جنگ در عراق وافغانستان سخن نمی‌گوید. همان گونه که کسی آمار مرگ عراقیها از گرسنگی و محروم ماندن از خدمات بهداشتی و درمانی را به یاد ندارد و نیز کسی به یاد نمی‌آورد ده‌ها هزار زن و دختر عراقی که پدران یا شوهرانشان در جنگ وحملات انتحاری کشته شدند، ناگزیر تن به فحشا دادند. دیروز نوبت عراق و افغانستان بود، امروز نوبت سوریه است و خدا می‌داند فردا نوبت مردم کدام کشور است که بهای زیاده خواهی جنگ افروزان را با خون یا تن فروشی بدهند ؟
مطلب زیر را در زمینه تن فروشی اجباری زنان و دختران آواره شده سوری بی هیچ کم وکاستی از دیدارگاه ( سایت ) صدای آمریکا نقل کرده‌ایم. دیگر جای بهانه جوئی نیست که کسی بگوید برای بدنام کردن مدعیان ارمغان آوری صلح و دموکراسی، کسانی نشسته‌اند و داستان های خیالی نوشته‌اند . اگر کسی هست که بازهم شک داشته باشد ، خود میتواند به اخبار روز 24 فروردین 92 دیدار گاه رادیو آمریکا نگاهی بیاندازد . گزارش صدای آمریکا به شرح زیر است:
در جریان برنامه تحریم از زمان شدت یافتن ناآرامی‌های سوریه و به خطر افتادن جان مردمی‌که ده‌ها هزار تن از آنها کشته شده اند، زنان سوری بیش از هر زمان دیگری در میهن خودشان احساس عدم امنیت می‌کنند.
هر روز صدها زن سوری در جست و جوی امنیت جانی و امید به یافتن زندگی بهتر برای خود و فرزندانشان، به اردن، مصر و دیگر کشورهای همسایه سوریه میگریزند. اما از آنجا که بسیاری از این زنان تنها هستند و شوهرانشان در سوریه می‌‌مانند، قربانی خشونت یا سوء استفاده جنسی واقع میشوند.
عصما داناهیو که مشاور یک نهاد فعال حقوق بشر موسوم به کمیته بین المللی نجات است، چالش‌های رویاروی زنان آواره و پناه جوی سوری را بیشمار و دشوار توصیف میکند.
خانم داناهیو میگوید به رغم نبود امنیت برای زنان در اردوگاههای آوارگان، خوراک و خدمات ضروری اولیه در این قبیل اردوگاه‌ها در دسترس آنها قرار میگیرد؛ آنچه این زنان در موطن خود از آن بی بهره اند.
گرفتاریهای مالی زنان برای تأمین ساده‌ترین ملزومات زندگی از سویی، و نداشتن درآمدی ثابت برای گذران زندگی از سوی دیگر، گرایش آنها را به ازدواج با مردان غیرسوری ( به ویژه شهروندان کشورهای حاشیه خلیج فارس) یا هم بستر شدن با مردان برای کسب درآمد، بیشتر کرده است.
روی آوردن زنان سوری به این دست راهبردها، واکنش آنها برای دست یافتن به درآمدی ثابت برای امرار معاش است. از سوی دیگر، مردانی که در پی ازدواج هستند، از موقعیت متزلزل زنان سوری بهره می‌برند، و برایشان مهریه ـ یا گاه حتی نفقه ـ تعیین نمی‌کنند.
بسیاری از زنان پناهجوی سوری هم این تصمیم را برای سرنوشت دخترانشان می‌گیرند و آنها را به آسانی و سرعت شوهر میدهند. از آنجا که در جوامع و فرهنگهای اسلامی معمول نیست که دختران جوان مجرد تنها زندگی یا حتی سفر کنند، راه چاره آسان تر و شدنی تر، شوهر دادن آنهاست.
شیوه متعارف دیگری که گروهی از زنان و حتی شماری از دختران نوجوان از آن راه هزینه های زندگی روزمره شان را تأمین میکنند، از دید بسیاری از ناظران خودفروشی تلقی میشود، اما شرع اسلام آن را مجاز و حلال میشمارد.
«نکاح المسیار» که از بسیاری جهات گونه‌ای مشابه صیغه شیعیان است و ویژگی‌های مردسالارانه تری در کیش سنیان دارد، هم بستری زن و مرد را بدون ضرورت تقبل هزینه های زندگی زن از سوی مرد، یا زیستن زیر یک سقف، شرعی میکند و هر زمان که مرد اراده کند، طلاق میسر است. گروهی از دختران جوان و نوجوان سوری (که برخی از آنها 14 یا 15 سال بیشتر ندارند)، نکاح المسیار را برای زندگی پناهندگی برمیگزینند، چون مردان بدون سپردن تعهد بلندمدت یا پرداخت نفقه، در ازای هم بستر شدن با آنها، هزینه زندگی روزمره شان را تأمین میکنند.
مردانی هستند که به نیت انجام وظایف شرعی خود در پی دختری مناسب برای ازدواج میگردند، و عده‌ای از مردانی که با این دختران جوان عقد ازدواج می‌بندند، پیشینه خلافکاری یا مشکلات رفتاری دارند. دست مادران مهاجر سوری اما، برای دست یافتن به اطلاعاتی پیرامون پیشینه خواستگاران بسته است و راهی برای آن ندارند که از شایسته بودن خواستگار دخترشان اطمینان یابند.
از سوی دیگر، تحولات اخیر در سوریه به پیدایش پدیده‌ای تازه انجامیده که فرصتی شغلی برای عده‌ای ایجاد کرده است. یکی از کسانی که از این رهگذر کسب درآمد می‌کند، پناهجویی سوری است که او را با نام «ام مجید» می‌شناسند. این زن 28 ساله واسطه ازدواج‌های موقت یا دائمِ بسیاری است و از این راه روزگار می‌گذراند.
او میگوید از شغلش شرمسار است، اما زندگی را به هرحال باید به شکلی ادامه داد و چاره‌ای جز یافتن راهی برای کسب درآمد وجود ندارد.
یونیسف (صندوق بین المللی کودکان سازمان ملل) در تازه‌ترین گزارشهای خود اعلام کرده که این روزها نزدیک به 250 هزار کودک آواره سوری در اردن به سر می‌برند و انتظار می‌رود تعداد آنها تا ژوئیه امسال دو برابر و تا دسامبر(پایان سال جاری میلادی)، سه برابر شود.
سازمان ملل میگوید طی چند ماه، و یک سال آینده، میزان بودجه‌ای که برای کمک به آوارگان سوری اختصاص یافته، کاهش چشمگیری خواهد یافت و از این روی، یا فعالان بین المللی حقوق پناهندگان باید سرمایه گذارانی تازه برای این گونه کمک‌ها بیابند، یا این دست کمکها به ناگزیر به میزان چشمگیری کاهش می‌یابد.