ایران‌بوم

حماسه ی صلح سبز
نوشته ی : میشل براون – جان می
ترجمه ی : منیر شاخساری
چاپ اول : ۱۳۹۰
۱۸۸ صفحه – ۶۰۰۰ تومان
ناشر : شرکت انتشارات فنی ایران – تلفن ۸۸۵۰۵۰۵۵ – ۰۲۱

در روز اول اکتبر سال ۱۹۶۹، ده هزار نفر مرز میان آمریکا و کانادا را بستند. آنان شعار می دادند : « زمین لرزه ایجاد نکنید ؛ اگر گسل حرکت کند، شما مقصرید. » آنان با این کار به آزمایش هسته ای آمریکا در جزیره ی آمچیتکا در آلاسکا اعتراض می کردند. در این جزیره که از زمین لرزه خیزترین جاها در قاره ی آمریکا و از جایگاه های حفاظت شده ی جانوران وحشی و پناهگاه شاهین ها، عقاب ها و سمورهای آبی بود، بر تابلوهایی نوشته شده بود «استفاده از سلاح گرم غیرقانونی است » ؛ اما دولت آمریکا می خواست در آن آزمایش هسته ای انجام دهد.
یک هسته ی سه نفره حرکت اعتراضی را سازماندهی کرده بود : « جیم بولن »، غواص آب های عمیق و مسئول رادار در نیروی دریایی آمریکا که به هنگام انداخته شدن بمب اتم بر روی هیروشیما و ناگازاکی در اوکیناوای ژاپن بود ؛ « ایروینگ استو »، یک وکیل معترض به آزمایش های هسته ای که پس از گریختن خانواده اش از آمریکا به زلاند نو در سال ۱۹۶۱، پنج سال بعد در ونکوور به عنوان وکیل کار بازتاب دادن احساسات ضدجنگ در روزنامه ها را در پیش گرفته بود ؛ « پل کوت »، دانشجوی جوانی که حقوق می خواند و تجربه ای در دریانوردی اندوخته بود. در آغاز این سه نفر یک کشتی کهنه به نام « فیلیس کورمک » را برای مدت شش هفته به بهای ۱۵ هزار دلار کرایه کردند تا حرکت اعتراضی خود در برابر آزمایش هسته ای آمریکا در آمچیتکا را انجام دهند. از آنجا که شعار « زمین لرزه ایجاد نکنید » معنای روشنی نداشت، با هم اندیشی اعضای گروه با « بیل دارنل » که یک مددکار اجتماعی جوان و آگاه از واژه ها و اصطلاح های تازه بود، نام « صلح سبز » بر این کشتی نهاده شد. چند روز پیش از ترک بندر، این گروه نگاهبان محیط زیست در مرکز توجه رسانه های کانادایی قرار گرفت و آهسته آهسته، دامنه ی خبر و گفتگو در باره ی این سفر اعتراضی به رسانه های آمریکا کشیده شد. در پانزدهم سپتامبر سفر « کشتی صلح سبز » که از درآمد یک کنسرت با شرکت « جونی پیچل » و « جیمز تایلور »، یاری « اعضای انجمن دوستی پالوآلتو »، یک دلار از یک «هوادار محیط زیست» و یک موسسه ی هوادار محیط زیست برخوردار شده بود، آغاز شد.حماسه ی صلح سبز
کتابی که با نام « حماسه ی صلح سبز » منتشر شده است، گزارش کامل پدیدآمدن « سازمان صلح سبز » است که کار خود را با چند نفر آغاز کرد و اکنون به سامانه ای بین المللی با بیش از سه میلیون نفر هموند ( عضو ) تبدیل شده است. این سازمان که کار خود را با به کار گرفتن یک کشتی کرایه ای آغاز کرد، اکنون دارای ناوگانی از کشتی های اقیانوس پیما و قایق های رودخانه پیما است. کوشش های زیست محیطی این سازمان با مخالفت با یک آزمایش هسته ای آمریکا آغاز شد ؛ اما امروزه با طرح روزافزون مسائلی که زیستگاه های طبیعی را تهدید می کنند، دامنه ی این کوشش ها به گستره های پرشماری مانند زباله های سمی، باران های اسیدی، کشتار کانگوروها، سلاح های هسته ای در دریاها، شکار نهنگ ها و آلودگی دریاها و اقیانوس ها و بسیاری از موضوع های دیگر گسترش یافته است.
آنچه باید بدان توجه داشت این است که این سازمان این راه را به سادگی طی نکرده است. آنان که زیستگاه های کره ی زمین را مانند نهشته های چندمیلیون ساله ی کانسارهای این کره، دارایی و ارث پدری خود می دانند، با بهره گیری از قدرت نظامی و سیاسی، بارها، بر سر راه این سازمان و هموندان آن سنگ انداختند. بمباران کشتی « جنگجوی رنگین کمان » که به دست دولت فرانسه انجام شد، این سازمان را دگرگون کرد و اخبار آن را در صدر خبرهای جهان جای داد و همگان را از ماهیت نیروهایی که در برابر آن صف کشیده اند، آگاه ساخت.
سازمان صلح سبز با وجود رویارویی با خطرها و دشواری های بسیار، برای نگاهبانی از « خط سبز باریک زمین » می کوشد. سازمان صلح سبز می کوشد درک و دریافت ما از جهان را دگرگون کند. پیام این سازمان ساده است : آب پاکیزه، هوای تازه و آینده ای مطمئن حق همگان است. سازمان صلح سبز نیز مانند همه ی نظام های انسانی ناتوانی ها و خطاهایی دارد و باید بکوشد تا آنها را اصلاح کند. فعالیت های سازمان صلح سبز که برای رسیدن به آینده ای بهتر انجام شده و بیشتر با نوعدوستی و بی توجه به سودهای فردی و گروهی بوده، بسیار چشمگیر است. تاکنون این سازمان در محدودکردن آزمایش های هسته ای، نگاهبانی از جانوران وحشی و زیستگاه های آنها و آگاه کردن جهانیان از آسیبی که به زمین می رسد، فعالیت های چشمگیر و گسترده ای داشته است. سازمان صلح سبز نیرویی است برای نیکی و امید به این که می توان مشکلات زیست محیطی را حل کرد ؛ و با فعالیت هایش به ما یادآوری می کند که نه تنها امکان دگرگونی وجود دارد بلکه ضروری است.
خواندن کتاب « حماسه ی صلح سبز » جدا از اینکه الگویی درخشان از یک کوشش امروزین مسئولانه برای نگاهبانی از زمین و زندگی بر روی آن را به ما می شناساند، یک بار دیگر این واقعیت را به ما گوشزد می کند که « هر یک از ما، در برابر دیگر انسان ها مسئولیت دارد و هیچ دولت و تمدنی، از یاریگری و دلاوری اندیشگی و کنشی پیشگامانی که نارسایی ها و نادرستی ها را درک می کنند، بی نیاز نیست. »