یادمان
«موزه هنرهای معاصر صنعتی» کرمان، کم نور و بیرمق
- يادمان
- زیر مجموعه: ديدهبان یادگارهای فرهنگی و طبيعی ایران
- جمعه, 09 اسفند 1392 16:10
- آخرین به روز رسانی در شنبه, 10 اسفند 1392 06:34
- نمایش از جمعه, 09 اسفند 1392 16:10
- بازدید: 3725
«موزه هنرهای معاصر صنعتی» کرمان که به دلیل داشتن آثار هنرمندان نامآور ایران و جهان به عنوان دومین موزه هنرهای معاصر کشور شناخته شده، اما به دلیل نبود کار کارشناسانه در آن تبدیل به موزهای کمنور و غبارگرفته با دیوارهایی ترک برداشته شدهاست.
cheap shoes nike dunk sb silver box collection - Low shoes - GiftofvisionShops - nike jordans retro 1 camo shoes black friday deals , Sneakers - Women's shoes | Nike Dunk Low Pro SB 304292 - 102 White Black Trail End Brown Sneakers – Ietp - nike sb mogan mid 2 white laces for sale in ohio
خبرگزاری میراث فرهنگی – گروه فرهنگ و هنر – حدود یک قرن از آنچه «حاج اکبر صنعتیزاده» برای کرمان انجام داد میگذرد. صنعتیزاده در سال 1295 پرورشگاهی را در کرمان تاسیس کرد و چند سال بعد «علیاکبر» 8 ساله را به سرپرستی پذیرفت.
علی اکبر که بعدها نام خانوادگی صنعتی را بر خود گذاشت پس از راهی شدن به مدرسه «صنایع مستظرفه» تهران تبدیل به یکی از هنرمندان مهم ایران شد.
پرورشگاه در سال 1356 تبدیل به «موزه هنرهای معاصر صنعتی» کرمان شد و آثاری از هنرمندان مدرن ایران را در خود جای داد. گفته میشود ساختمان این موزه دست نخورده و در دورههای مختلف مرمت شدهاست. در واقع میتوان گفت هنگام بازدید از موزه هنرهای معاصر کرمان در پرورشگاهی قدم میزنیم که حدود یک قرن پیش بنا شدهاست.
اما آنچه دل بازدید کننده را به درد میآورد وضعیت نابسامان این موزه است. آثار در شرایطی نگهداری میشوند که نه نور مناسبی دارد نه امکاناتی صحیح برای نگهداری. دیوارهای موزه با بلکا پوشیده شدهاند. بلکاهای طرح دار که کنفها و ترکهای بزرگ آن در دید بصری بیننده مشکل ایجاد میکند.
نبود نور مناسب نیز به تحریمها و نبود کار کارشناسانه ارجاع داده میشود. مسئولان موزه میگویند؛ هنگامی که موزه برای بار دوم بازسازی شد، میتوانستند از نورهای موضعی برای نورپردازی استفاده کنند اما به دلیل تحریمها، این نوع امکانات وارد نمیشد اینگونه است که درحال حاضر لامپها و ریل آنها باهم همخوانی ندارند و باید تمام این تشکیلات عوض شود تا بتوان آثار را آنگونه که شایستهاشان است دید.
البته مسئولان موزه هنرهای معاصر کرمان تاکید دارند چون این موزه دومین موزه هنرهای معاصر کشور است، متولیان در صدد آن بودند که در بازسازیاش از موزه هنرهای معاصر تهران بهره جویند اما به دلیل غیرکارشناسانه بودن امور، آنچه حاصل شده متفاوتتر از آنچیزی است که انتظار میرفت.
به گزارش CHN، اگر از این مشکلات بگذریم جای انگشتانی که روی شیشهها باقی مانده که در برخی از نقاط نیز جای خود را به نوشتههایی با ماژیک داده، دیدن آثار را مخدوش میکند. هنگامی که دلیل این امر را جویا میشویم میگویند در حال بنّایی هستیم و دلیل وجود لکها و خاکهای موجود، آماده سازی نمایشگاه و موزه برای عید است.
موزه هنرهای معاصر کرمان به جز آثار صنعتی که تقریبا نیمی از آثار موزه را در بر میگیرد، میزبان آثار هنرمندان نامآور ایران همچون سهراب سپهری، پرویز تناولی، ژاره طباطبایی است و آثاری از امیل نولده، تام فیلیپس، بلاکادار، واسیلی کاندینسکی، ویکتور وازارلی، آلبر مارکه، بن نیکلسن و مارک توبی نیز در این موزه نگهداری میشود.
اما به دلیل تغییر مداوم نمایش این آثار در بیشتر دیوارها سوراخ دیده میشود و جای میخها در اطراف آثار نمای زنندهای ایجاد کردهاست. وضعیت آثار به نمایش درآمده نیز قابل تایید نیست. شیشههای شکسته، آثار پوسیده و طرحهای رنگ و رو رفته همگی نشان از مرگی خاموش در موزهای دارند که نام هنرهای معاصر کرمان را به دوش میکشد.
هرچند مسئولان موزه نیز بر این باور هستند که وضعیت آثار بغرنج استاما این وضعیت را به خانواده صنعتی و عدم پاسخگویی آنها به نامههای اداره کل ارشاد ارجاع میدهند و میگویند؛ از یک سو هلال احمر و از دیگر سو مسئولان اداره ارشاد و خانواده صنعتی، هیچیک پاسخگوی وضعیت موجود نیستند.
البته تیرماه سال جاری نیز، یک تخته قالی دستباف به این موزه اهدا شد. در این قالی یکی از اشعار فاطمه جهانگرد با نام قالی کرمان بافته شده است. متن نوشتاری و خطی این قالی توسط جلالالدین مودب و تذهیب آن توسط محمدحسین عاطفی انجام شده است.
این فرش 120 جفت دارد و در ابعاد 170×260 سانتیمتر از پشم و ابریشم بافته شده و طراحی گل و بته آن مربوط به فرش کرمان است. گفته میشود قرار است این فرش به مدت 2 سال در موزه هنرهای معاصر صنعتی به نمایش گذاشته شود و با برپایی موزه فرش به این موزه منتقل خواهد شد.
بنای موزه از خشت و آجر ساخته شده و سقف آن به شیوه معماری سنتی ایران گنبدی است. سر در این موزه ترکیبی از آجر و کاشیهای معرق فیروزه ای و سیاهرنگ ماست که در سال 1327 احداث و به بنای اصلی الحاق شدهاست . پاکار سردر وپایههای آن از سنگ مرمر سفید ساخته شده است.
گزارش: معصومه دیودار
عکس: بهنام صابر نعمتی