سیوند
به زیر آب بردن تنگــه بـلاغـی یعنی نابود سازی یادمان‌های تمدن، تاریخ و فرهنگ ایران
- سیوند
- نمایش از سه شنبه, 27 ارديبهشت 1390 16:23
- دکتر هوشنگ طالع
- بازدید: 4723
دکتر هوشنگ طالع
پس از مدتها پنهانکاری و دست به دست کردن، آقای عماد افروغ رییس کمیسیون فرهنگی مجلس شورای اسلامی در واکنش به گرد همآیی بزرگ و چشمگیر انجمنهای حمایت از آثار و یادمان‌های فرهنگی در اعتراض به آبگیری سد سیوند که به طور قطع 100 محوطهی باستانی را به کام نابودی خواهد کشاند و نیز احتمال تخریب آثار باستانی را در پی دارد، گفت:
سازمان میراث ]یادمان‌های[ فرهنگی اعلام کرد است که آبگیری این سد مشکلی ندارد و آثار باستانی را تخریب نمیکند.
افروغ در گرد همآیی خبرنگاران افزود:
پس از آن که اختلافهایی میان وزارت نیرو و سازمان میراث ]یادمان‌های[ فرهنگی، دربارهی آبگیری سد سیوند به وجود آمد، جلسهای در کمیسیون فرهنگی ]مجلس شورای اسلامی[ تشکیل شد. در آن جلسه، پیمان نامهای میان وزارت نیرو و میراث ]یادمان‌های[ فرهنگی بسته شد که بر اساس این پیمان نامه، تا زمانی که میراث ]یادمان‌های[ فرهنگی اعلام نکرده است، وزارت نیرو حق آبگیری ندارد. ( روزنامه ایران ـ 26/11/85 ص 2 )
افروغ در پاسخ به این پرسش که آیا احتمال زد و بند میان وزارت نیرو و سازمان میراث ]یادمان‌های[ فرهنگی وجود ندارد، گفت:
این یک بحث دیگری است. باید با سند و مدرک حرف بزنیم. چنین مدارکی به ما ارایه نشده است ... اگر انجمنهای علاقمند به بحث میراث ]یادمان‌های[ فرهنگی، ادعایی مستند و روشن و معتبر دارند، ارایه دهند تا ما بر حسب وظیفه در جلسهی دیگر، بررسی و مانع دیگر ایجاد کنیم.
در این که در تنگهی بلاغی ، 100 محوطهی باستانی وکهن وجود دارد که انجام کاوش در آنها ، میتواند بسیاری از رازهای پنهان ماندهی تاریخ میهنمان را آشکار کند، هیچ شکی وجود ندارد.
این که سازمان میراث ]یادمان‌های[ فرهنگی ، توان پایداری برابر وزارت نیرو، با آن همه شرکتهای وابسته ثروتمند، بودجهی عظیم و نفوذ زیاد را ندارد، مساله روشنی است که نیاز زیادی به «مستند» و ... ندارد.
این تنگه از نظر تاریخی، برای کشور بسیار ارزشمند است و چنان که گفته شد دارای 100 محوطهی کاوش نشدهی تاریخی است و برخلاف شایعههایی که میافکنند، « خم خانه» و « شراب خانه» هم نیستند؟!
هیچ فرد، نهاد و سازمانی حق ندارد که کمترین خدشهای بر تاریخ و فرهنگ این ملت وارد کند.
اگر سخن بر سر هزینههایی است ک صرف ساختن این سد شده است، با وجودی که اشتباه یا عمد از سوی دستگاههای مسئول بوده، ایرانیان آمادهاند که هزینههای آن را بر پایهی برآورد یک گروه حسابرسی غیردولتی و مستقل، بپردازند.
مدیر و سردبیران دیدارگاههای آذرپادگان، فر ایران و کاربرد، آمادهاند تا مبلغ 20 میلیون ریال برای این کار بپردازند. بدون تردید مردم ایران آمادهاند که حتا چند برابر آن پول را بپردازند و آثار و یادمان‌های فرهنگی ملی خود را نگاهداری کنند. اما آیا مدیران وزارت نیرو روا می‌دانند که این پول را از مردم بگیرند؟! یعنی
« مال مردم را به خود مردم بفروشند.»
از سوی دیگر، سخن از کشیدن خط آهن از اصفهان به شیراز است که بسیار گام ارزندهای است. اما خدای نکرده کسانی نخواهند به این بهانه، به تخت جمشید و نقش رستم و ... کمترین آزاری برسانند. ملت ایران، اجازهی این کار نخواهد داد.
مردم ایران، هنوز کودتاگران 28 امرداد 1332 و نیز تجزیهکنندگان بحرین ( فروردین 1349) را لعن و نفرین میکنند. آن گروه از صاحبان قدرت که در مورد این سد حق تصمیم‌گیری دارند،کاری نکنند که مورد لعن و نفرین نسل حاضر و آیندگان قرار گیرند.
