ایران‌بوم

موضوع مورد بحث را اینطور می توانم شروع کنم که موفقیت یک تیم فقط به عوامل و مسائل داخل زمین و حین بازی مربوط نمی‌شود. موفقیت یک تیم فرآیندی است که حاصل کار در ساختار ورزش، فرهنگ، جامعه و برنامه‌ریزی و اهداف می‌باشد. بدون یک ساختار منسجم با برنامه و اصولی در بلند مدت نمی‌توان نتایج خوب، عالی و مستمر گرفت. و هر موقعی هم نتیجه خوب بگیریم براساس اتفاق، شرایط و مقطعی خواهد بود.
نتایج خوبی که ایران در مقابل کره جنوبی و یا هر تیم سطح بالا گرفته بر اساس یکسری شرایط و اتفاقات بوده است
باید قبول کنیم که سطح فوتبال ما نسبت به کره، ژاپن و استرالیا پایین‌تر است. چون این کشورها در خیلی از مسائل از ما بالاتر هستند. سطح باشگاهی، سطح لیگ داخلی، ساختار ورزش ، فرهنگ ورزش ، برنامه ریزی و اهداف بلندمدت و ...
فوتبال ما هنوز به هنرنمایی و لحظه سازی و فرصت سازی بازیکنان پدیده مثل علی کریمی، شجاعی و چند تا بازیکن انگشت شمار دل بسته است. در صورتی که تیم فوتبال یک گروه 11 نفره است .
روی اصول، پایه و استانداردها کار نمی‌کنیم. بازیکن خوب و عالی کم تولید می‌کنیم. و اگر هم تولید می‌کنیم در سطح ملی و بین المملی نیستند. چون لیگ داخلی ما و باشگاهی ما در سطح قاره‌ای و بین‌المللی نیستند.
بازیکن فوتبال در چند سطح می تواند خوب و عالی باشد. در سطح باشگاهی داخلی، باشگاهی قاره‌ای، ملی و بین المللی.
بازیکن‌های ملی ما بجز یکی دو نفر بقیه همه در سطح باشگاهها و فوتبال داخلی خودمان خوب یا عالی هستند. ولی در سطح آسیا و بین المللی نیستند . چون برای هر سطحی استاندادرهای بخصوصی نیاز هست .
که چند مورد آنها عبارتند از: نحوه تولید بازیکن از سطوح پایه، عوامل جسمانی، فیزیولوژی، سبک زندگی، فرهنگ تغذیه، باورها و اعتقادها و مسائل روحی روانی.
در فوتبال ما اگر هم هزینه‌ای می شود بموقع و بجا نیست. فوتبال ما نیاز به امکانات عالی، مدارس فوتبال سطح بالا، باشگاههای با امکانات، زمین چمن‌های خوب ، مربیان خوب و عالی، آموزش سطح بالا و از همه مهمتر مدیریت عالی که عوامل آن باید متخصص و با تجربه باشند، دارد.
بازیکن‌های ما زندگی حرفه‌ای، ورزش حرفه‌ای و اخلاق حرفه‌ای باید داشته باشند که در این سطح استانداردهای لازم را دارا نیستند.
و اما دلایل باخت ایران مقابل کره جنوبی:
سطح روحی روانی : بر می‌گردد به سطح آموزش مسائل روانشناسی، خود باوری و اعتماد به نفس
که بازیکنان ایران مشخص بود که نسبت به بازیکنان حریف در سطح پایینی قرار دارند .
فشار (پرسینگ) بسیار عالی تیم کره در تمام نقاط زمین: در تمام خطوط زمین، زمین خود کره، کانالهای میانی و کناری زمین، خطوط دفاعی و میانی زمین ایران
سرعت بالای تیم کره: تک تک بازیکنان با سرعت و فشار(پرسینگ) بالا، انعطاف و چالاکی بالا بودند . همچنین سرعت تیمی کره و هماهنگی عالی بازیکنان.
حمل توپ با زمان کم توسط بازیکنان کره: اگر بازیکنان تیمی در حین تصاحب توپ ، در کل، زمان حمل توپ پایینی داشته باشند و بسرعت بازیکن خودی را پیدا کنند و پاس خوب و خلاق بدهند ، تیم انرژی کمی مصرف می کند و هماهنگ‌تر بازی می‌کند. که تیم کره در این خصوص خوب کار کرد.
بازی 1*1 ( یک در مقابل یک): بدلیل اینکه سطح استاندارد بازیکنان ما در کل از بازیکنان کره پایین تر است . بازی یک در مقابل یک را به بازیکنان حریف در اکثر دقایق واگذار می کردند . چون بازیکنان کره در سطح ملی و بین المللی هستند ولی بازیکنان ما در حد باشگاهی خودمان خوب هستند .
باید سطح بازیکنان ایران در بلند مدت به سطح استاندارد بین المللی برسد. تیم های کره جنوبی ، ژاپن ، استرالیا در این مورد پیشرفت خوبی دارند . هر چند در مقایسه با سطح جهانی پایین ترند ولی در قاره آسیا فاکتورهای استاندارد و جهانی را خوب اجرا می‌کنند.
زمان، برنامه ریزی اصولی و هدفمند، ساختار منسجم، فرهنگ سطح بالای ورزشی و بلندمدت لازم است تا بازیکنانی تولید کنیم که که در سطح بین المللی و جهانی باشند .
ما در بازی مقابل کره جنوبی اول به سطح فوتبال کره، سطح بازیکنان کره و ساختار فوتبال و سطح باشگاههای آنها باختیم و بعد به مربی و خود تیم کره.
قطبی به نظر من مربی خوبی است ولی عالی نیست. با این شرایط و مدت زمان کم حتی مربیان عالی دنیا نیز نمی توانند خوب نتیجه بگیرند . که بارها مربی در سطح عالی آوردیم : ایویچ ، بلاژویچ و ... باید اول ساختار و آموزش خوب و تولید خوب داشته باشیم .
اگر تمام عوامل لازم و یا خیلی از آنها در فوتبال ما باشد، آنموقع می‌توانیم بگویم مربی تعیین کننده است . با یک تعویض شاید اشتباه نمی‌توان گفت مربی تاثیر گذار بود. چون بازیکن خیلی تعیین‌کننده و مهره عالی نداریم . ما فکر می کنیم بازیکن خوب داریم .
ما عوامل عالی، تعیین کننده و به اصطلاح برگ برنده در هیچ زمینه‌ای نداریم. ولی انتظار ما از تیم ملی و فوتبال ما خیلی بالاتر است. قطبی و غیر قطبی‌ها نیز با این شرایط تنها می‌توانند نتایج خوب مقطعی بگیرند. مشکل اینجاست که فوتبال ما در حال حاضر در مقابل تیم‌های عربی و سطح 2 آسیا نیز به مشکل می‌خورد. این به مربی ربطی ندارد. ساختار فوتبال مشکل دارد.