راهبرد «ذبح» به شیوه‌ی «کاشر»
برگرفته از ماهنامه خواندنی شماره 79، دی و بهمن 1392، صفحه 15
ه. خشایار
در کوچه‌ی بن‌بستی که خانه‌ی پدری قرار داشت (خیابان فرصت شاهرضا)، افزون بر همسایه‌های مسلمان، همسایه یهودی، زرتشتی و ارمنی نیز داشتیم. همسایه‌ی روبروی خانه‌ی ما، یک خانواده‌ی یهودی بودند. سالی یک یا دوبار «کاشر» (قصاب یهودی) برای کشتن مرغ به خانه‌شان می‌آمد. یکبار، شاهد کشتن مرغ از سوی کاشر بودم. او با چاقوی کوچک و تیزی که در دست داشت، برش کوچکی به گلوی مرغ وارد کرد و مرغ را رها نمود. مرغ به روال عادی به زیرو روکردن خاک و یافتن دانه ادامه داد. اما پس از گذشت زمانی، برای لحظه‌ای تعادل خود را از دست داد ؛ اما دوباره تعادل خود را بازیافت و دانه‌چینی را پی‌گرفت. سرانجام به «پرپرزدن» افتاد و آن‌قدر پرپر زد تا همه‌ی خون از بدنش بیرون رفت و جان داد. این فراگشت کمابیش 10 تا 15 دقیقه به درازا کشید.
این روش یعنی «ذبح به شیوه‌ی کاشر» را برای نخستین بار آمریکاییها (زیر نقاب سازمان آتلانتیک شمالی «ناتو») در یوگسلاوی پیشین به مورد اجرا درآوردند. در اثر کاربرد این روش، فدراسیون نیرومند یوگسلاوی در شرق اروپا که می‌توانست در صورت «بیداری» دوباره‌ی روسیه، سد بزرگی در راه گسترش ناتو به سوی خاوران باشد و در برابر اتحادیه اروپا همراه با دیگر کشورهای شرق اروپا نقش آفرین باشد، به چند واحد سیاسی «خرد و ریز» تجزیه گردید. تا جایی که امروز همه‌ی این واحدهای «خرد و ریز» نیازمند یاری اتحادیه‌ی اروپا و امربری از غرب می‌باشند.
این راهبرد را آمریکاییها با یورش مستقیم به افغانستان و عراق در آغاز سده‌ی بیست و یکم و اشغال نظامی این دو کشور، به مورد اجرا درآوردند. آمریکا و چاکرانش نیروهای نظامی خود را از عراق بیرون بردند، در حالی که هنوز خون از پیکر عراق جاری است و هرگاه در این میان دولت عراق نمی‌توانست از یاری‌های ایران برخوردار گردد و روسیه نیز نتوانسته بود دوباره قد علم کند، تاکنون عراق به گونه‌ی یوگسلاوی پیشین چند پارچه شده بود و دچار جنگ گسترده‌ی داخلی ؛ گرچه امروز نیز این خطر برای این کشور وجود دارد.
همین راهبرد را آمریکاییها در افغانستان نیز به کار گرفته و کوشید در پناه اشغال این کشور، با ایجاد و دامن زدن به اختلافهای مذهبی و قومی و سپس بر پایی جنگ مذهبی و قومی، افغانستان را «خرد و ریز» کنند. آقای حامد کرزای رییس جمهور افغانستان در گفتوگو با خبرنگار روزنامه لوموند (چاپ پاریس) به بخشی از راهبرد ذبح کاشر از سوی آمریکا اشاره می‌کند. حامد کرزای گفت: آمریکاییها به بهانه‌ی «فدرالیسم» در پی تجزیهی افغانستان به واحدهای کوچک هستند. (این گفتوگو در همین شماره چاپ شده است.)
از این رو باید اصرار آمریکاییها را در راستای همین راهبرد، ارزیابی کرد. از آن جا که آمریکاییها تا کنون موفق به تجزیهی افغانستان نگردیده‌اند، می‌کوشیدند تا با تحمیل قـرارداد امنیـتی به، حـضور خود در این کشور برای به پایان رسانیدن مراحل «ذبح کاشر» ادامه دهند.
آمریکاییها با نقاب «ناتو» همین راهبرد را در لیبی به کار گرفتند. در اینجا بدون این که نیازی به پیاده شدن در خاک لیبی و اشغال این کشور داشته باشند، راهبرد ذبح به شیوه‌ی «کاشر» را با موفقیت کامل به پایان بردند. امروزه از کشور لیبی که روزگاری از آن به نام «سویس افریقا» یاد می‌شد، ویرانهای باقی‌مانده که بر هر شهر و حتا هر محله‌ی آن، گروهی مسلح و غارت‌گر، حکومت می‌کند. دولت مرکزی فروپاشیده و از «لیبی» تنها نامی باقی مانده است.
در سـوریه نیز آمـریکایی‌ها همراه متحدان خود، سیاست ذبح به شیوه‌ی «کاشر» را با همان الگویی که چندی پیش آن را با موفقیت کامل در لیبی به کار برده بودند، به مورد اجرا درآوردند ؛ اما ایرانیان همراه با متحدان منطقه‌ای خود و نیز روسیان توانستند، اقدام آمریکاییها را برای «ذبح» این کشور به شیوه‌ی «کاشر» ناکام گذارند.
راهبرد ذبح به شیوه‌ی «کاشر» در پاکستان، یمن، سومالی، سرتاسر قاره‌ی سیاه و نیز در بخش‌هایی از آمریکای جنوبی، در حال اجرا در مراحل گوناگون است.
آمریکا و متحدان غربی آن، امروزه با درگذشت نلسون ماندلا، امیدوارند که بتوانند شاید در آینده‌‌ای نه چندان دور، این راهبرد را در افریقای جنوبی به عنوان «دژ مستحکم قاره‌ی سیاه» به اجرا درآورند. البته بسیاری از کشورهای بزرگ آمریکای جنوبی مانند مکزیک، برزیل، شیلی و آرژانتین و نیز کشورهای به اصطلاح «سرکش» (بخوان مخالف سیاست‌های امپریالیستی آمریکا) نیز در معرض این خطر قرار دارند.
