یافته‌های باستان شناسی
کشف نشانه‌های امپراتوری اورارتو در دریاچه ارومیه
- يافته‌هاي باستان شناسي
- نمایش از پنج شنبه, 05 خرداد 1390 06:43
- بازدید: 4429
برگرفته از آذرپادگان
کشف 51 محوطه باستانی مربوط به دوره اورارتو (سه هزار سال پیش) در شهرستان‌های سلماس و خوی (استان آذربایجان غربی)، نظریهی باستان‌شناسان را در مورد وجود دولت اورارتو در شمال غرب دریاچه ارومیه قوت بخشید. انتخاب حوزهی اطراف دریاچهی ارومیه برای زندگی از سوی اورارتویی‌ها، وجود معادن نمک و فلزاتی چون مس و آهن و زمین‌های حاصل‌خیز کشاورزی و رودخانه‌ها و نیز موقعیت مناسب تجاری این منطقه در دوران باستان بوده است. اورآرتویک دولت نیرومند، همزمان با دولت ماد بوده است.
«رضا حیدری»، باستان‌شناس میراث فرهنگی و گردش‌گری آذربایجان غربی گفت: «وجود محوطه‌های باستانی متعدد شناسایی شده و شباهت این محوطه‌ها به آثار و محوطه‌های باستانی به جای‌مانده از دوره‌ی اوراتو در قلمرو ترکیهی امروزی (به‌ویژه در اطراف دریاچه وان) نشان می‌دهد شمال غرب دریاچه ارومیه یکی از مراکز مهم اورارتویی بوده است.»
در بررسی‌های باستان‌شناسی در شهرستان سلماس و خوی، آثاری هم‌چون گوردخمه‌ها، تپه‌ها، قلعه‌ها و گورستان‌ها مربوط به دوره‌ی اورارتویی به دست آمده است. حیدری افزود: «وجود آثار مشابهی در این محوطه‌ها با محوطه‌های موجود در قلمرو کشور ترکیهی امروزی، نشان دهنده ارتباط بسیار گسترده اجتماعی، نظامی، سیاسی و تجاری این منطقه با نواحی دریاچه وان در هزاره اول قبل از میلاد است.»
به گفته حیدری، انتخاب حوزهی اطراف دریاچه ارومیه برای زندگی از سوی اورارتویی‌ها به دلیل وجود کانسارهای مس و آهن، زمین‌های کشاورزی حاصل‌خیز و رودخانه‌ها، معادن نمک فراوان و موقعیت مناسب تجاری این منطقه در دوران باستان بوده است.
حوزه شمال‌غرب دریاچه ارومیه در سال‌های پیش از انقلاب از سوی باستان‌شناسان خارجی مورد کاوش و مطالعه قرار گرفته است. بررسی مجدد باستان‌شناسی این محوطه‌ها از سال 1380 توسط گروههای ایرانی آغاز شد.
از حکومت اورارتویی در شمال غرب ایران آثار با ارزش بسیاری از جمله کتیبه‌هایی، بر جای مانده است. این کتیبه‌ها، اسناد بسیار با ارزشی در مورد تحول اندیشه سیاسی و حتی تاریخ سیاسی منطقه عرضه می‌کنند. به اعتقاد کارشناسان سهم اصلی در توسعه شهرسازی حصاردار ایران نیز از آن معماران اورارتویی است. در سده‌های 9 و 8 قبل از میلاد، شهرهای اورارتویی با طرح‌های فشرده و خانه‌های نزدیک به هم و بدون تابعیت از عوارض سطح‌الارضی با دیوارهای بسیار محکم و بام‌های مرتفع ایجاد شدند.
