ایران‌بوم

مصرف این گیاه قدمت چندین هزار ساله دارد و قدیمی ترین نسخه درمانی این گیاه در دیوار معبد «ادفو» است که پر از نسخه ها و دستوراتی به خط هیروگلیف مصر باستان است و درباره طرز تهیه بخورها و عطریات مختلفی نگاشته شده که در مراسم مذهبی از آنها استفاده می شده است.

پیشینیان بالاترین خاصیت را در گروه داروهای گیاهی به عنوان ضد تشنجات عصبی و محرک برای نعناع قائل شده اند. طب گیاهی امروزی نیز خواصی را که در گذشته به نعناع نسبت داده اند تائید کرده است و نیز تاکید

می کند که آن را به صورت تونیک و مقوی معده، ضد تشنج، بادشکن و ضد اسهال به کار برند. نعناع سموم را از بدن می راند، صافی را به خون باز می گرداند و اینها همه از خواص ضد میکروبی و ضد عفونی این گیاه هستند. نعناع محرکی است قوی که اثر آرام کننده ای بر سیستم عصبی دارد. علاوه بر اینها دم کرده نعناع برای کسانی که از عصبانیت، به هم خوردگی سیستم سمپاتیک، صرع، سکسکه، استفراغ های عصبی، خستگی و به هم ریختگی عمومی رنج می برند، توصیه می شود.

چای نعناع را می توان روزی 2 الی 3 بار مصرف کرد. برای تهیه این چای می توان در هر بار یک مشت نعناعی تازه یا یک قاشق مرباخوری پر از پودر برگ های خشک شده نعناع را در یک لیوان آب جوش بریزید و مانند چای به مدت 10 دقیقه دم کرده، صاف کرده و بنوشید. همچنین برای تعدیل طعم تلخ آن می توانید چند قطره آب لیموی تازه در آن بچکانید و با کمی عسل مخلوط کنید.