ایران‌بوم

رییس اداره محیط زیست طبیعی اداره کل حفاظت از محیط زیست خراسان رضوی گفت: پارک ملی تندوره به دلیل کمبود محیط‌ بان و پرسنل اجرایی جهت حفاظت مستمر از منطقه نسبت به استانداردهای جهانی دچار مشکل است.

adidas calabasas cream factory san jose menu - GZ3194 - adidas Ultra Boost 2021 White Multicolor | KITH 1996 air streak max Low Release Date , BabylinoShops , nike jordan retro 2 black

محمدمهدی توکلی در گفت‌وگو با خبرنگار محیط زیست خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، منطقه خراسان، اظهار کرد: افزایش شکار بی‌رویه به دلیل وجود سلاح‌های شکاری مجاز و غیرمجاز در میان مردم که تهدید جدی برای تنوع زیستی به شمار می‌رود، بروز خشکسالی و کاهش نزولات جوی و تاثیر نامطلوب آن بر منابع آبی داخل پارک ملی و عدم کفایت امکانات و تجهیزات خودرویی و پاسگاه‌ها از دیگر مشکلات منطقه حفاظت شده تندوره است.

وی ادامه داد: عبور جاده ترانزیتی قوچان- درگز از حاشیه این پارک و آتش‌سوزی مراتع و نیزارها در فصل تابستان و پاییز در محدوده پارک از جمله معضلات دیگر این پارک ملی واقع در درگز به شمار می‌رود.

وجود 24 گونه در معرض خطر در تندوره

توکلی اظهار کرد: شاخص‌ترین گونه درختی را در کل منطقه تندوره، ارس است که پایه‌های بسیار قدیمی آن نیز در منطقه دیده می‌شود. در پارک ملی تندوره 49 گونه گیاهی دارویی وجود دارد که از این تعداد هشت گونه دارای تولیدات تجاری بوده، هشت گونه نیز دارای ارزش صنعتی، 16 گونه دارای ارزش برای ایجاد فضای سبز و معماری زینتی و 15 گونه دارای ارزش خوراکی است. همچنین شش گونه گیاهی این منطقه جزء گیاهان نادر آسیب‌پذیر و 24 گونه جزء گیاهان در معرض خطر هستند.

توکلی در خصوص پستانداران این منطقه یادآور شد: مجموعه تندوره، یکی از بهترین زیستگاه‌های پلنگ در ایران است و از دیگر گونه‌های شاخص می‌توان به قوچ و میش اوریال، پازن، گربه جنگلی، گرگ، روباه، کفتار و شغال اشاره کرد.

رییس اداره محیط زیست طبیعی اداره کل محیط زیست استان خاطرنشان کرد: از جمله پرندگان منطقه می‌توان از هما، قرقاول بال سفید، عقاب طلایی، سارگپه پا بلند، جغد کوچک، کبک، تیهو و انواع گنجشک‌سانان نام برد. لاک‌پشت مهمیزدار معمولی، انواع آگاما، مار کبری، مار جعفری، افعی شاخدار، افعی معمولی و تیرمار از جمله خزندگان منطقه هستند.

وی با اشاره به اینکه ارتفاعات تیوان، چهلمیر و دره چرلاق از جمله جاذبه‌های توریستی طبیعت‌گردی منطقه است، بیان کرد: در داخل پارک هیچ‌گونه روستایی وجود ندارد و اهالی روستاهای اطراف منطقه نیز وابستگی اقتصادی به آن ندارند.

توکلی اظهار کرد: در بهمن 1347 حدود 70 هزار هکتار اراضی واقع در غرب درگز به عنوان منطقه حفاظت شده تندوره انتخاب شد و در اسفند ماه سال 1348 به پارک وحش تندوره تغییر نام یافت و از آن زمان به عنوان شکارگاه سلطنتی معرفی گردید.

رییس اداره محیط زیست طبیعی اداره کل محیط زیست استان ادامه داد: در خرداد ماه سال 1350 قسمت‌هایی از مناطق شرقی پارک حذف شده و مساحت پارک وحش تندوره به 53 هزار و 780 هکتار کاهش یافت. در بهمن سال 1353، بعد از تغییر نام سازمان شکاربانی و نظارت بر صید به سازمان حفاظت محیط‌زیست، نام پارک وحش تندوره به پارک ملی تندوره تغییر یافت.

وی اضافه کرد: از سال 1357 به دلیل استنباط نادرست از مضمون پارک ملی، حفاظت از این پارک، رها و متعاقب آن بهره‌برداری از پارک از طریق شکارچیان و بهره‌برداران دامدار صورت گرفت و پیامدهای نامطلوبی را به همراه داشت، در این راستا بخشی از محدوده پارک ملی، حذف و در اختیار بهره‌برداران منطقه قرار گرفت. در شهریور 1361 از سوی شورای عالی حفاظت محیط‌زیست، محدوده حاضر به دو بخش شامل پارک ملی تندوره و منطقه حفاظت شده، تفکیک و حفاظت از آن رسما به سازمان حفاظت محیط‌زیست واگذار گردید.

توکلی گفت: پارک ملی تندوره در 30 کیلومتری جنوب غربی شهرستان درگز قرار گرفته و به لحاظ تقسیمات سیاسی در محدوده دو شهرستان درگز و قوچان قرار گرفته است.

وی با بیان اینکه توپوگرافی منطقه، کوهستانی صخره‌ای وتپه ماهوری است، تصریح کرد: مجموعه تندوره به علت قرار گرفتن بر روی ارتفاعات کپه داغ در جنوب و غرب، تأثیرپذیری از کویر قره‌قوم و جلگه پست درگز از سمت شمال دارای دو نوع آب‌وهوای متفاوت است. قسمت‌های جنوبی و غربی مجموعه تندوره به علت وجود ارتفاعات بلند و تحت تأثیر توده‌های هوایی مدیترانه‌ای دارای آب ‌وهوایی نسبتاً سرد و رطوبت بیشتر و قسمت‌های شمالی تحت تأثیر آب ‌وهوای گرم و خشک کویر قره‌قوم و جلگه پست درگز دارای آب و هوایی نسبتا گرم و رطوبت کمتر است.

رییس اداره محیط زیست طبیعی اداره کل حفاظت از محیط زیست استان افزود: بر اساس تقسیم‌بندی طرح جامع آب کشور، پارک ملی تندوره در حوضه آبریز هریررود و کشف‌رود و زیرحوزه رودخانه درونگر قرار گرفته است.

توکلی با بیان اینکه مرتفع‌ترین نقطه این منطقه قله قنبرعلی در جنوب محدوده با ارتفاع 2586 متر است و پست‌ترین نقطه با ارتفاع 884 متر در بخش شمالی محدوده قرار دارد، اظهار کرد: این منطقه فاقد مراکز جمعیتی بوده و تنها پاسگاه‌های محیط‌بانی چهل‌میر، بابانستان، شکرآب، تیوان، درونگر، چرلاق و زیارتگاه علی‌بلاغ در داخل محدوده قرار دارند. مهم‌ترین جاده خاکی منطقه، جاده شکرآب به چهل‌میر است و دیگر راه‌های منطقه عمدتا مالرو هستند.

توکلی با اشاره به اینکه مجموعه تندوره شامل پارک ملی و منطقه حفاظت‌شده و با وسعت 44 هزار و 848 هکتار در شمال‌شرقی کشور و در نزدیکی مرز ترکمنستان واقع شده است، افزود: در منطقه مورد مطالعه 60 خانواده گیاهی با 373 گونه تشخیص داده شده است.