ایران‌بوم

برزو ایزدپناه، استاد طراح پارچه و لباس، براین باور است که طراحان به نیاز و سلیقه همه مردم یک جامعه توجه کنند و بازار عرضه و تقاضای محصولات مختلف را درنظر بگیرند. برای مثال، چند سالی است که به خاطر شرایط اجتماعی و پاره‌ای مسایل دیگر، گرایش جوانان به سمت طرح‌های هخامنشی و ساسانی، افزایش پیدا کرده و ما لباس‌های بسیاری می‌بینم که نقش‌مایه‌های ایران باستان در آن به کار رفته است.

این عضو انجمن طراحان پارچه و لباس، نقش‌مایه‌های ایرانی را منبع الهام خوبی برای طراحان پارچه و لباس می‌داند و می‌گوید: ما می‌توانیم از کتیبه‌ها، نقش برجسته‌ها، نقوش اسلیمی، گره چینی‌ها و هر آنچه در فرهنگ و هنر و معماری ما ریشه دارد بهره ببریم و بدانیم که مردم از این نقوش استقبال می‌کنند همان‌گونه که خط فارسی را بر لباس ایرانی به حروف انگلیسی ترجیح دادند چراکه ایرانیان با آنچه نشان‌دهنده تاریخ و هویت‌شان است، احساس نزدیکی می‌کنند.

ایزدپناه به نقش عمده معماری در فرهنگ ایران زمین اشاره و بیان می‌کند: معماری، هنر کاملی است؛ خط و رنگ و فضا دارد. بسیاری از رنگ‌ها و نقوش به کاررفته در مسجد شیخ لطف‌اله را در قالی ایرانی هم می‌توان دید اما معماری امروز، کاریکاتوری از هنر دیروز است نه اصالت دارد نه با فرهنگ ایرانی هماهنگ است. معماری امروز ما پیرو آهن و سیمان است که به‌خاطر سیاست‌های غلط شورای شهر، تنها به مساحت زیربنا می‌اندیشد نه روح حاکم بر بنا.

به باور این استاد دانشگاه: هنر وقتی هنر است که پیام و مفهومی را منتقل کند حتا مردم عامه هم دلشان می‌خواهد لباسی به تن کنند که رساننده پیام و معنایی باشد. از طرفی مردم، اصالت را دوست دارند پس بهتر است طراحان پارچه به جای آن که دل به مد و رنگی بسپارند که از آن سوی مرزها می‌آید و حتا اگر خوب باشد با فرهنگ ما هماهنگی چندانی ندارد ، نقش‌مایه‌های اصیل ایرانی را بشناسند و از ان در طرح‌های خود استفاده کنند.

ایزدپناه براین باور است که هنرمندان می‌توانند مردم را به لحاظ فکری، تغذیه کنند و سطح پسند و سلیقه آنها را بالا ببرند. مگر نه این‌که ماهواره‌ها و شبکه‌های مختلف اینترنتی، رنگ و مد روز دنیا را به خورد ایرانیان می‌دهند پس چرا طراحان پارچه و لباس در قالب‌های مختلفی چون برگزاری نمایشگاه مد و لباس چنین نکنند؟ حداقل، طرحی را به علاقه‌مندان معرفی می‌کنند که با فرهنگ و روحیه آنها هماهنگ است.