ایران‌بوم

در ماجرای گم شدن سه کوهنورد ایرانی گفتنی بسیار است ؛ ولی بی توجهی به واپسین پیام آنها در شامگاه شنبه ۲۹ تیرماه ۱۳۹۲ ، برابر با ۱۱ رمضان ۱۳۳۴ و مطابق با ۲۰ ژوئیه ۲۰۱۳ ، نشان می دهد که این « تکنومیلیتاریسم شکست خورده » غربی است که با کوته فکری ، خشونت و ننگ سماجت و جمود خود را بیشتر از پیش برملا می کند .
تکنومیلیتاریست ها بر آنند که ما در سازماندهی ، علم و اقتصاد از « مزیت » برخورداریم ؛ بنابر این همه جا عرصه ی جنگ است ، همه چیز ابزار « جنگ » است و پیروزی در همه ی جنگ ها « برنامه » ی ما ، و صلح و توسعه نابودکننده ی « برتری » ماست .
واپسین پیام آیدین بزرگی ، پویا کیوانی و مجتبا جراحی « به ما کمک کنید ! » با تلفن ماهواره ای ثریا فرستاده شد ؛ اما دریافت کنندگان پیام ، به بهانه ی « تحریم » های غیرقانونی ایران به پیام آنها وقعی ننهادند و ۴۸ ساعت بعد ، که دیگر دیر شده بود ، به آن توجه کردند .

آیدین بزرگی ، پویا کیوانی ، مجتبا جراحی ، سه کوهنورد گمشده ی ایرانی

در اوضاعی که کشورهایی مانند آلمان و آمریکا آشکارا تفاخر می کنند که در هر آن ۵۰۰ هزار گفتگوی تلفنی را شنود می کنند ، ما از سرنوشت آیدین و پویا و مجتبا بی خبر می مانیم … ولی پیام « به ما کمک کنید ! » آنها ، پیام گویای سه نماینده ی نوع بشر در شرایط سخت است و بر وجدان های بیدار ، به ویژه کوهنوردان و سازمان های بین المللی کوهنوردی و فدراسیون های کوهنوردی سراسر جهان و افراد نیکوکار داوطلب ، است که صندوق بین المللی و سازمان و نظام کمک رسانی به کوهنوردان (۱) را پی افکنند ؛ سازمانی که برای هر کوهنورد و عضو و غیرعضو که در شرایط دشوار تعریف شده یا حتا ناشناخته به دام افتاده باشد اقدام به یاری رسانی و اطلاع رسانی بکند . دست کم این پیشنهاد را با مسئولان ایرانی و بین المللی ( ۲ ) باید در میان گذاشت و از آن دفاع کرد .

تهران - ۵ /۵ /۱۳۹۲

پی نوشت ها:

۱. International fund and organization for systematic help to all mountain climbers in difficult conditions .
2. در هنگام نوشتن این یادداشت اعلام شد که جهان از سرنوشت چند کوهنورد اسپانیایی گمشده در هیمالیای پاکستان نیز بی خبر است .