ایران‌بوم

ایرانیان کهن بر این باور بودند که آفرینش به شش هنگام یا شش‌گاه انجام گرفته است. البته، نه در یک روز و به دنبال هم؛ بلکه در درازای سالیان بسیار (میلیون‌ و میلیارد).
ایرانیان کهن در چند هزار سال پیش از میلاد مسیح، میلاد زرتشت و هجرت پیامبر از مکه به مدینه، بدین‌ باور بود که اهورامزدا، نخست آسمان را آفرید. در گاه دوم آفرینش، اهورامزدا، آب را آفرید و سپس در گام‌های پس از آن، زمین، گیاه، جانداران و سرانجام انسان را.
اهورامزدا، آسمان را، روشن و بی‌کران می‌آفریند.
نمونه‌ی نخست آب: قطره‌ای است به پهنای همه‌ی آب‌ها.
نمونه‌ی نخست زمین: زمینی است گرد و هموار، بدون هر گونه پستی و بلندی.
نمونه‌ی نخست گیاه: یک شاخه‌ است که دربرگیرنده‌ی همه‌ی گیاهان است.
نمونه‌ی نخست چارپایان سودمند: گاو «ایوداد» یا «ایوک» است که در کناره‌ی راست رودخانه‌ی وایی‌تی‌نیک، در ایران ویج، آفریده شد.
نمونه‌ی نخست انسان: کیومرث یا زنده‌میرا بود. اهورامزدا، او را در کرانه‌ی چپ رودخانه‌ی وایی‌تی‌نیک در ایران‌ویج، آفرید.
اهورامزدا، کیومرث را برای یاری خویش آفرید.
امروزه بر پایه‌ی یافته‌های بسیار نو، آشکار می‌گردد که آب پیش از زمین آفریده شده است:
پژوهش‌گران با انجام همانندسازی رایانه‌ای، نظریه‌ی تازه‌ای را درباره منشا آب در زمین اثبات کردند.
دکتر مایک دریک از دانشگاه آریزونا یک فرضیه جایگزین را مطرح کرده است که براساس آن آب روی سطوح ذرات غبار میان ستاره‌ای زمانی که برای تشکیل سیاره ما انباشه می‌شدند، وجود داشته است.
اگر چه این تئوری با شواهد موجود هم‌خوانی دارد، فقط در صورتی امکان‌پذیر بوده که چسبندگی آب به ذرات غبار بسیار قوی باشد تا در برابر شرایط حاد و سخت موجود در ابرهای غبار بین ستاره‌ای که سیارات را شکل می‌دهند دوام بیاورد. محققان با شبیه‌سازی‌های رایانه‌ای چسبندگی آب به ماده معدنی که معمولا در ابرهای غبار بین سیاره‌ای یافت می‌شود، نشان‌ دادند نوع سطوح بسیار خاص که روی ذرات غبار بین ستاره‌ای یافت می‌شود برای حفظ آب در شرایط دمایی و فشار بسیار زیاد در زمان شکل‌گیری سیاره بسیار مناسب بوده است.
این تحقیقات شواهد بسیار مستدلی ارائه می‌کند که تئوری جدید را تایید می‌کند. این دانشمندان اثبات کردند آب هنگام تولد سیاره زمین وجود داشته و پس از شکل‌گیری سیاره به آن اضافه نشده است.
هم‌چنین نظریه‌ی ایرانیان کهن درباره‌ی این‌که زمین نخست گرد و هموار بوده و دارای برجستگی (کوه) نبوده، با پژوهش‌های امروزین هم‌خوانی کامل دارد. می‌دانیم که در دوران کوه‌زایی و بر اثر زمین‌لرزه‌‌های سخت، کوه‌ها به وجود آمده‌اند که لازم است در گفتاری جداگانه در این‌باره، سخن گفته شود.