کوروش بزرگ
۷ آبان؛ روز یکپارچگی ملی و رونق اقتصادی
- كوروش بزرگ
- نمایش از جمعه, 04 آبان 1397 20:16
برگرفته از تارنمای صدای میراث
علیرضا صادقی امیری
دبیرکل انجمن جوانان سپید پارس
برخی مفسران متقدم، مانند «وَهب بن منبّه»، «محمد بن صائب کَلبی» و «یوسف بن موسی قطان» نه تنها در تفسیر سوره کهف، بلکه در چند جای دیگر روشن کرده‌اند که ذوالقرنین همان کوروش هخامنشی است. مرحوم علامه طباطبایی و بسیاری دیگر از مراجع دینی و بزرگان شیعی نیز، در المیزان، مشخصات ذوالقرنین را با کوروش بزرگ منطبق می‌دانند.
۵۳۹ سال پیش از میلاد مسیح(ع) مصادف با هفتم آبانماه و ۲۹ اکتبر، بر بنیان گواهی‌های تاریخی، کوروش وارد بابل شد و در این شهر خود را پادشاه بابل و برگزیده مردمان و خداوند خواند. او از مردمان بابل دلجویی کرد و نیایشگاه‌هایشان را بازسازی و پیامبران قوم یهود از جمله دانیال نبی (یکی از بزرگترین پیامبران توحیدی آن زمان) را که در دوران پادشاهی بخت‌النصر بر بابل به بند کشیده شده بودند رها کرد و آن ها را به بیت‌المقدس بازگرداند. او منشور نخستین فرمان حقوق بشر جهان را نیز همانجا نگاشت. خصایص خوب کوروش به آن اندازه بود که در همه کتب آسمانی از او با عنوان دوست خداوند یاد شده است.
از امام محمد باقر(ع) در تفسیر («عی‌یاشی» ج ۲ ص ۳۶۶) نقل است که خداوند تنها به چهار پیامبر پادشاهی داد که هر چهار نفر پس از نوح نبی مبعوث شدند و اولین ایشان ذوالقرنین بود که نام او «عی‌یاش» (Eiash-کورش) بود و پس از او داوود، سلیمان و یوسف به پادشاهی رسیدند و ذوالقرنین از مشرق تا مغرب زمین را تحت تصرف داشت.
بیش از یک دهه است که دوستداران فرهنگ و تاریخ ایران، هفتم آبانماه هر سال برای پاسداشت این شخصیت تاریخی و پاسداشت نگارش نخستین منشور حقوق بشر جهان در ۲۵ قرن پیش از سوی ایرانیان، در پاسارگاد جمع می‌شوند و این روز را گرامی می‌دارند.
در چند سال گذشته بر حجم دوستداران فرهنگ و تاریخ ایران زمین افزوده شده و گروه‌های بیشتری برای پاسداشت هفتم آبانماه به پاسارگاد عزیمت می‌کنند. از نکات بسیار مثبت و تاثیرگذار این روز، نمایش همبستگی و یکپارچگی ملی اقوام غیور ایرانی در کنار یکدیگر است. عاملی که امروزه با توجه به شیطنت‌ها و فتنه‌انگیزی گروهک‌ها و فرقه‌های تجزیه‌طلب به یکی از مهترین شاخصه‌های امنیت و اتحاد ملی و فراملی کشور تبدیل شده است.
نه تنها اقوام مختلف ایرانی که بسیاری از ایرانی‌تبارها در حوزه فرهنگی ایران بزرگ و باورمندان به اندیشه ایرانشهری نیز با حضور در پاسارگاد، هفتم آبانماه را گرامی می‌دارند و پیام همبستگی خود را در دفاع از ایران به جهان نشان می‌دهند. تجمع هفتم آبانماه در پاسارگاد بی‌تردید عامل مهمی در نمایش قدرت فرهنگی، امنیت، اقتدار و عظمت ملی ایرانیان است. در این دیدگاه برای اجرایی شدن سخنان مسئولان ارشد کشور برای رسیدن به اقتدار در خاورمیانه و مدیریت فرامنطقه‌ای، پاسداری از این روز و برگزاری هر چه با شکوه‌تر رویداد فرهنگی هفتم آبان ضروری و پرهیز از برخورد قهری و احساسی در این روز به ویژه در شرایط کنونی جامعه ایران به شدت احساس می‌شود.
بنابراین شایسته است هفتم آبانماه به عنوان روزی که نمایشگر یکپارچگی و همدلی عظیم ایرانی‌تباران جهان شده است، هرچه باشکوه‌تر و با مدیریت صحیح برگزار شود.
هفتم آبانماه گواهی و سند انکارناپذیر صلح‌جویی و احترام به حقوق بشر واقعی از سوی ایرانیان در جهان است. هفتم آبانماه که به روز کوروش بزرگ نیز شناخته می‌شود، می‌تواند پاسخ محکمی بر ادعای پوشالی کشورهایی باشد که جنگ را در خاورمیانه شعله‌ور می‌کنند تا امنیت داخلی خود را تامین کنند و حقوق بشر تنها بهانه‌ای برای حفظ امنیت خودشان است نه مردم خاورمیانه و ایران.
از آنجا که هفتم آبانماه به یک روز رسمی و مشروع نزد مردم و جامعه ایرانی تبدیل شده است، شایسته آن است که دستگاه‌های متولی نیز تدابیر مناسبی با همکاری بدنه سازمان‌های مردم‌نهاد، برای برپایی مراسم هفتم آیانماه بیاندیشند تا بتوان با هدایت و مدیریت درست و منطقی این رویداد فرهنگی، بالاترین بهره را در عرصه‌های ملی و فراملی از این رویداد نصیب ایران کرد. تنها با همراهی و هدایت دولت و سازمان‌های مردم‌نهاد است که می‌توان با کمترین تنش، حضور گسترده مردم در پاسارگاد را مدیریت کرد.
تجارب یک دهه گذشته نشان داده است که برخوردهای قهری و احساسی و ایجاد مانع در مسیر دسترسی به پاسارگاد در روز هفتم آبانماه که به روز کوروش بزرگ نیز شناخته می‌شود، هزینه گزاف اقتصادی، امنیتی و اجتماعی به همراه دارد و هرگز منتج به راهکار قطعی و منطقی نشده است؛ بنابراین بهترین راهکار آن است که به جای امنیتی کردن پاسارگاد در روز هفتم آبانماه، امنیت برپایی این روز در همکاری با سازمان‌های مردم‌نهاد برقرار شود و شیطنت گروهی اندک و کوچک به پای شعور عظیم هم‌میهنان عزیزمان که در پاسارگاد حضور می یابند نوشته نشود. چون بدور از خرد و منطق است که حضور چند هنجارشکن در میان هزاران علاقمند فرهیخته به تاریخ این سرزمین، در مراسم روز هفتم آبانماه در پاسارگاد، کلیت موضوع به زیر سئوال رود و منکر همدلی و همراهی خیل عظیم دوستداران فرهنگ کشور شد. راهکار درست، برخورد با هنجارشکنان است نه پاک کردن صورت مسئله و جلوگیری از برپایی مراسم هفتم آبان در پاسارگاد!
هفتم آبانماه روزی ملی–مردمی است و با هیچ یک از فرقه‌ها، گروه‌ها، سازمان‌ها و احزاب سیاسی داخلی و خارجی پیوند ندارد. هیچ گروهی نیز نباید این روز را که متعلق به ایران عزیز است به نفع خود مصادره کند.
گردهمایی آرام و پرشور هفتم آبانماه سال ۹۵ پیام مهمی به همراه داشت که مدیران و مسئولان دستگاه‌ها باید به آن توجه داشته باشند. در دورانی که بسیاری از کشورهای تازه بنیان یا مدعیان حقوق بشر در جهان، برای خود رویدادها و شخصیت‌های تاریخی جعل و تولید می‌کنند، هفتم آبانماه در ایران، فرصتی مغتنم است تا دولت با هوشیاری و بصیرت وارد عرصه شود و این پیام را به جهان برساند که برخلاف ادعای پوچ دشمنان داخلی و خارجی، ایران کشوری است که هماره در طول تاریخ مدافع حقوق انسانیت و احترام به باورها است. مهمترین گواه و سند آن نیز منشور حقوق بشر کوروش است که ۲۵ قرن پیش، خرد و روشنگری را فریاد زد.
باید توجه داشت که اگر روز بزرگداشت کوروش‌بزرگ درست هدایت شود، می‌تواند تبدیل به عاملی مهم در حفظ اقتدار و امنیت ملی و فراملی ایران عزیز شود، چرا که دو بازوی مهم امنیت، یعنی اقتصاد و یکارچگی ملی را تقویت می‌کند.
رویداد سالانه پاسارگاد اکنون به فرصتی برای همدلی و یکپارچگی اقوام ایرانی بدل شده است و ایشان را بیش از پیش به یکدیگر نزدیک کرده است. بنابراین اگر حضور جمعیت میلیونی در پاسارگاد در هفتم آبانماه درست هدایت شود و تبدیل به یک حضور کم شتاب شود، قابلیت آنرا دارد که چرخه اقتصادی خوبی نه تنها در شهرستان پاسارگاد که در نیمه شمالی استان فارس و حتی شهرهای استان‌های همجوار ایجاد کند.
تجارب گذشته نشان داده است که در هفتم آبانماه هر سال میلیون‌ها تومان سرمایه وارد پاسارگاد می‌شود و دل مردمانی را که اکنون به دلیل تعطیلی کشاورزی، خشکسالی و سوءمدیریت منابع آب، زندگی سخت و دشواری دارند شاد می‌کند. پس هفتم آبانماه می‌تواند عامل مهم امنیت اقتصادی برای مردم بومی باشد و به جای آنکه میلیاردها تومان هزینه جلوگیری از برپایی این روز شود، می‌توان با چند میلیون تومان هزینه، این روز را به یک فرصت اقتصادی برای مردم محلی تبدیل کرد و امنیت ایران را به رخ جهانیان کشید.
از نیازهای مهم هدایت خوب و اصولی هفتم آبانماه در کشور، ثبت این روز با نام «روز حقوق بشر جهانی و یکپارچگی اقوام ایرانی» در گاهشمار رسمی کشور از سوی شورای عالی فرهنگی و نهاد ریاست‌جمهوری و همچنین در گاهشمار و حافظه میراث جهانی یونسکو است. بی‌گمان برجسته‌سازی صدور نخستین منشور حقوق بشر جهان و پاسداشت شخصیت کوروش بزرگ که جایگاهی جهانی دارد و با اقبال عموم مردم جهان مواجه است، تاثیرات مثبت بسیاری برای کشور به همراه دارد. ۲۹ اکتبر و هفتم آبان براساس اسناد غیرقابل انکار تاریخی، با اقبال میلیون‌ها ایرانی و شهروندان کشورهای دیگر روبرو شده است.
هفتم آبانماه حتی همسویی ویژه‌ای با آموزه‌های دینی در تمام ادیان توحیدی جهان، بویژه دین اسلام دارد. هیچ تقابل و تضادی میان پاسداشت و آشنایی با خصوصیات و رفتارهای کوروش بزرگ یا ذوالقرنین(ع) که نام او در قرآن نیز آمده است با آموزه‌های دینی وجود ندارد. دین و ارزش‌های بنیادین شریعت بر پایه احترام، نوعدوستی، صلح، خردورزی، یکتاپرستی و توحید استوار است که بر بنیان گواهی‌های تاریخی و کتب آسمانی موحدان، جملگی این موارد در خصوصیات کوروش بزرگ قابل مشاهده است و بزرگان دین و ائمه معصوم (ع) نیز از ویژگی‌های ذوالقرنین به نیکی یاد کرده‌اند.
گرامیداشت جایگاه کوروش یا همان ذوالقرنین همچنین همسو با حفظ منافع ملی و باورهای دینی است. متاسفانه در چند سال گذشته گروه‌های معلوم‌الحال ناآگاهانه یا عامدانه در ارتباط با عناصر تجزیه‌طلب و دشمنان تمامیت ارضی ایران، سخنان و گواهی‌های جعلی یا تحریف شده تاریخی به کوروش نسبت داده‌اند که بیشتر گفتارشان نیز خارج از منابع علمی و تحقیقی و نشات گرفته از اتاق فکر عناصر معاند یا فرضیه‌های شخصی است.
بنابراین شایسته است شورای عالی فرهنگی روزی را به نام کوروش به صورت رسمی نامگذاری کند و همچون بزرگداشت حافظ، فردوسی و مولانا، این روز نیز گرامی داشته شود.
با این اتفاق می‌توان این موضوع را در جهان برجسته کرد که نزدیک به ۲۵ قرن پیش، ایرانی‌ها بودند که برای نخستین‌بار احترام به عقاید و رعایت حقوق بشر را در جهان رواج دادند و برده‌داری را برانداختند و یکتاپرستی و توحید را در جهان گسترش دادند. همان گونه که پس از اسلام نیز، باز هم این ایرانی‌ها بودند که اسلام راستین را با توجه به اندیشه ایرانشهری گسترش دادند و نگاهبان اسلام شدند و بر مدار حق اندیشیدند.
