گردشگری
روستاهای دورمانده از چشم گردشگری!
- گردشگری
- نمایش از پنج شنبه, 15 ارديبهشت 1390 13:06
- بازدید: 4986
برگرفته از تارنگار ایران نامه
اصفهان از جمله استان‌هایی است که روستاهای تاریخی بسیاری را در بالین خود جای داده است، بعضی از آن‌ها مانند روستای تاریخی ابیانه شناخته شده‌اند، اما بعضی دیگر همچون روستاهای «قهی» و «سین» همچنان از نگاه گردشگران دور و در نتیجه ناشناخته و مهجور مانده‌اند. شاهین سپنتا، از اهالی اصفهان و روزنامه‌نگار و پژوهشگر میراث فرهنگی درباره گردشگری روستایی و روستاهای ناشناخته استانش به «روزنامه جوان» می‌گوید: «باید به مردم آموزش داد که آثار تاریخی تنها در مراکز شهرهای تاریخی خلاصه نمی‌شود. ما آثار بسیار ارزشمندی در روستاهای دورافتاده کشورمان داریم. جاذبه‌های تاریخی این روستاها آن‌قدر زیاد است که زحمت بار سفر بستن و بازدید از آن‌ها را به خود بدهیم.
روستای تاریخی قهی در 75 کیلومتری تالاب گاوخونی با ابنیه تاریخی از دوره ساسانی، صفوی و قاجار و قدمتی که به پیش از اسلام باز می‌گردد از جمله روستاهای دورمانده از چشم گردشگران اصفهان است. حدود 34 بنای تاریخی این روستا در شرف ثبت است. این روستا نیازمند انجام اقدامات فوری است. بعضی از بناهایش نیازمند انجام مرمت و کارهای مطالعاتی هستند. این اقدامات باید انجام شود تا این روستا بتواند روی پای خودش بایستد و با پذیرش گردشگر به حیات خود ادامه دهد.
در کنار روستای قهی، روستاهای دیگری نیز در استان اصفهان وجود دارد که اگرچه کم و بیش بافت تاریخی خودشان را از دست داده‌اند اما هنوز هم دارای آثار تاریخی با ارزشی هستند. روستاهای سین، گار، چوم، زیار و برسیان از جمله این روستاها هستند که نامشان کمتر برای چشم و گوش آشناست. طی سال‌های گذشته تبلیغاتی که برای روستای ابیانه انجام شده است، نقش بزرگی در گشودن راه ورود گردشگران به این روستا داشته است. حضور رسانه‌ها در ابیانه و معرفی جاذبه‌های آن، دفاتر خدمات گردشگری را به برگزاری تورهای گردشگری بازدید از روستای ابیانه هدایت کرد تا ابیانه به روستای هدف گردشگری تبدیل شود».
سپنتا می‌گوید: «در ایران گردشگری روستایی یک صنعت جوان است که نیاز به مطالعه و شناسایی روستاها، حفظ و مرمت بافت تاریخی آن‌ها و سپس برنامه‌ریزی برای جذب گردشگران دارد. برای مثال در حدفاصل اصفهان تا تالاب گاوخونی روستاهای شرق اصفهان قرار گرفته‌اند و این مسیر می‌تواند یک جاذبه گردشگری بالقوه برای گردشگران روستایی باشد که متاسفانه برنامه‌ریزی برای این کار صورت نگرفته است. حتی برای جذب و رفاه حال گردشگران ضرورتی به ایجاد ساختارهای جدید همچون مهمان‌سرا، هتل یا اقامت‌گاه‌های جدید و تخریب بافت تاریخی روستا وجود ندارد».
سپنتا در این خصوص می گوید: «با همان امکانات و همان خانه‌های سنتی که در روستاها هست می‌توان گردشگران را پذیرا بود و اتفاقا این اقامت‌گاه‌های سنتی برای گردشگران بهترین جاذبه است. گردشگران داخلی و خارجی نه با انگیزه اقامت در هتل 5 ستاره بلکه با اندیشه اقامت یک یا چند شب در این خانه‌های روستایی به این روستاها جذب می‌شوند».
