زیست بوم
گردشگری در ایران مخرب محیط زیست است - فتح طبیعت با بطری پلاستیکی، پوست پفک و چیپس
- زيست بوم
- نمایش از چهارشنبه, 24 آبان 1391 21:02
- بازدید: 4832
قدیم ترها وقتی کاشفان یک جزیره دور افتاده، گوشه کشف نشده از طبیعتی بکر یا فاتحان یک قله فتح نشده، قبل از دیگران جایی را کشف یا یا زیر پا می گذاشتند، برای ثبت موفقیتشان نشانه یا پرچمی از خود در محل می گذاشتند، اما امروز این نشانهها تغییر کردهاست.
تسوق ماست اند هاربر السعودية أونلاين مع تخفيضات 25 - charles barkley nike shoes for sale cheap jordan , نمشي - 75% | Giftofvision - Luxury, Premium & Contemporary Shopping
خبرگزاری میراث فرهنگی - گروه محیط زیست ـ بطری های آب معدنی و نوشابه و پوست پفک و چیپس نشانه اصلی فتح فلان گوشه بکر طبیعت یا بهمان قله فتح ناشده کوه به دست گردشگران هموطن است. فرقی نمی کند این گوشه دنج طبیعت اعماق دور دست دشت سوزان کویر، جنگل های هزارتوی شمال یا نوک قله ی دنا در کهگیلویه و بویراحمد باشد. هر جایی دیگری از طبیعت ایران در این نوشته مثال آورده شود بی هیچ تردیدی پیش از همه ما توسط گردشگرانی پفک و نوشابه به دست فتح شده است. معلوم هم نیست گردشگران و کوهنوردان حرفه ای مصرف کنندگان این هله هوله های بی ارزش هستند یا عشاق این هله هوله ها گردشگرانی حرفه ای، اما هر چه هست طبیعت ایران رفته رفته در زیر انبوهی از زباله هایی از این دست در حال دفن شدن است.
حالا همین وضعیت را بعلاوه کنید با این گزاره؛ سازمان میراث فرهنگی و گردشگری به عنوان متولی و مبلغ اصلی گردشگری مدتهاست بخش مهمی از بودجه و تبلیغات خود را به طبیعت گردی و گردشگری روستایی اختصاص داد، با این حال اما تاکنون هیچ اقدام قابل اعتنا و مشخصی برای آگاهی بخشی و بازداشتن گردشگران از رها کردن زباله در طبیعت نکرده است.
از آن سو هم مسئولان سازمان حفاظت از محیط زیست کشور آنقدر گرفتار جوش دادن مبادله های پایاپای جانوری با دیگر کشورها و معامله بر سر عرصه های مناطق حفاظت شده از بمو و پردیسان گرفته تا دنا و گلستان است، که تو گویی برای بررسیدن وضعیت محیط زیست کشور و مسائل مبتلا به آن وقت چندانی ندارد.
پازل تکمیل است؛ رونق و رشد بی امان، بدون آموزش و هیجان زده ی گردشگری در کنار مسئولان و سازمان هایی بی توجه به وظیفه ذاتی خود و درگیر در دغدغه های صرف مدیریتی حاصل کار "گردشگری" و "محیط زیست" در ایران را به جنگی مغلوبه برای هر دو سوی این نبرد بدل کرده است.
یک سوی این جدال محیط زیست و طبیعتی است که به یکباره با سیل گردشگران بی مبالات و انبوهی از زباله های مخرب مواجه شده و در حال تبدیل به زباله دانی است، سویی دیگر هم صنعت نوپای گردشگری ایستاده که برای سرپا ایستادن مدام محتاج کشف و فتح نقاط جدید است. گردشگران به عنوان سربازان این جنگ، مدام در پی یافتن جاهای بکر و دست نخورده اند تا با انباشتن پوست پفک و چیپس و بطری آب معدنی و نوشابه نشانه های پیروزی خود را گذاشته و سراغ فتوحات جدید بروند. فتوحاتی که حاصلش چیزی نیست جز نابودی هم برای محیط زیست و هم برای صنعت گردشگری.