گفته می‌شود آب تالاب گمیشان در استان گلستان بیش از یک کیلومتر عقب نشینی کرده است. در جایی که مسوولان سازمان محیط زیست می گویند عقب نشینی آب تالاب بابت کاهش سطح آب دریای مازندران بوده، متخصصان محیط زیست معتقدند بیش از این، سدهای طاق و جفت بر رود اترک موجب وضع بحرانی گمیشان شده‌است.
خبرگزاری میراث فرهنگی- گروه محیط زیست- در حالی که مسوولان سازمان محیط زیست با نادیده گرفتن نقش سدها در وضع بحرانی تالاب گمیشان، پایین رفتن سطح آب دریای مازندران را عامل عقب نشینی یک کیلومتری این تالاب می‌دانند، کارشناسان محیط زیست معتقدند نرسیدن حقابه تالاب یکی از مهم ترین دلایل وضع نابسامان گمیشان است. اما در جایی که سدها امان تالاب گمیشان را بریده اند و در حال حاضر پنج سد بر رود اترک وجود دارد، پنج سد دیگر نیز در منطقه در حال مطالعه و ساخت است. این پنج سد در یکی دو دهه اخیر ساخته شده‌اند.
«محمد درویش»، فعال محیط زیست و عضو هیات علمی موسسه تحقیقات جنگل‌ها و مراتع در مورد عوامل موثر بر وضعیت بحرانی حال حاضر تالاب گمیشان به CHN گفت: «این که کاهش 70 سانتی متری آب دریای خزر یکی از دلایل کاهش آب گمیشان است اما دلیل مهم دیگر، سدهایی هستند که در بالادست رودخانه اترک ساخته شده و موجب نرسیدن حقابه به تالاب می شود.»
او در مورد شرایط گمیشان گفت :«تالاب گمیشان موجودیت خود را تنها از آب شور دریای مازندران نمی‌گیرد بلکه تلفیق آب شور این دریا و آب شیرین اترک اکوسیستم بی نظیر تالاب گمیشان را رقم می زند.»
«درویش» با انتقاد از شیوه‌های کشاورزی در بالادست حوزه آبخیز اترک گفت: «اگر سرمایه گذاری که برای سدسازی انجام می‌شود در بخش تغییر شیوه‌های کشاورزی و ارتقای دانش در این زمینه هزینه می شد، نتیجه پایدارتر بود و در نهایت گمیشان به چنین روزی نمی افتاد.»
به گفته درویش، سدسازی بی‌رویه در گلستان، تنها بر تالاب گمیشان تاثیر نداشته بلکه بر تالاب‌های سه گانه آلاگل، آجی گل و آلماگل نیز موثر بوده است تا آن جا که تالاب آجی گل بابت خشکی در فهرست تالاب‌های در خطر مونترو قرار گرفت.